Wandelen naar Queen Victoria

31 juli

 Na een lekker ontbijtje in ons motel gingen we voldaan richting Bryce Canyon national park. Het was een beetje aan het donderen en de lucht zag er dreigend uit, dus hebben we eerst regencapes gekocht. Uiteraard in de hoop dat we daarmee het rotweer hadden afgekocht :) Na het parkeren van de auto’s zijn we op de shuttlebus gestapt die ons naar het visitor center bracht. Dat ging met een beetje hobbels...

Eerst ontdekte Amber dat ze haar sandalen niet aan had, maar haar slippers waar ze niet in kon wandelen. Emma en Amber zijn dus met Edwin met de bus terug gegaan. Toen ze weer bij het visitor center aankwamen, kwam Ronald tot ontdekking dat hij de sleutel van de auto niet (meer) bij zich had. De mannen gingen dus wederom terug. En de vrouwen maar wachten bij dat center. Gelukkig waren de sleutels al gevonden door een oplettende buschauffeuse en konden we eindelijk het park in.

We zijn eerst bij Bryce Point gestopt, waar je een mooi uitzicht hebt over de rotsen en het dorpje Tropic in de diepte. Na wat foto’s zijn we de bus weer ingegaan en uitgestapt bij sunrise point. Daar hebben we de Queens Garden trail gelopen. Dat is een hele mooie wandeling waar je afdaalt tussen de hoodoos (de puntrotsen) en aan het einde uitkomt bij een rots die op een standbeeld van Queen Victoria lijkt. Dat wilden we wel even zien. De grote meiden hadden niet zo’n zin om te lopen, dus we maakten ze warm met de belofte dat het niet verder was dan lopen naar de AH bij ons in de wijk. Alleen dan wel met heel veel afdalingen en klimmen :)

Het was een leuke wandeling. We moesten we goed uitkijken dat we niet uitgleden en de kleintjes in de peiling houding langs de ravijnen. Toen we met veel fantasie de koningin hadden gespot, zijn we even gaan picknicken. Voor de terugweg konden we uit twee routes kiezen: de zelfde weg weer terug (korter, maar vrij stijl omhoog) of via een andere wandeling die langer was. Een voorbijlopende Nederlander (dat gebeurt overigens vrij vaak) zei dat we gezien de donkere wolken beter de kortere route terug konden nemen met de kleintjes. 

Bas wilde heel graag de lange route, want die vindt dat klimmen en klauteren helemaal geweldig en hij heeft energie voor tien, dus de mannen zijn met hem die route gelopen, terwijl de vrouwen met de meiden en Tim de korte route naar boven zijn gegaan. Die waren dan ook vrij snel boven. Gelukkig maar, want bovenaan gekomen begon het net te onweren. We hebben even geschuild bij de busstop en daarna werd het gelukkig weer droog.  

Helaas hadden we een beetje een vage afspraak met de mannen gemaakt voor wat betreft waar we elkaar weer zouden zien, want ons veel tijdverspilling, een paar rondjes rond het park en een heleboel ‘okay you guys’ opleverde... (dat bleef de buschauffeur steeds maar tegen ons zeggen). Uiteindelijk vonden we elkaar gelukkig weer terug en hebben we met z’n allen een pizzaatje gegeten in het naastgelegen plaatsje.

’s Avonds hebben we alle kids op bed gelegd in het appartement en hebben de volwassenen nog een bijzonder zakelijk potje Boonanza gespeeld :)