Ps... voice kids

Nog even een psje, want dit vergeet ik steeds te vertellen. Wat heel cool was: the voice kids USA werd in ons laatste hotel opgenomen! (Universals Cabana Bay). Alle kandidaten zaten bij ons in het hotel en je zag ze overal. Ze waren ook steeds overal aan het zingen, ook naast ons in de kamer en in de gangen. In april wordt het uitgezonden, zeiden ze. Emma vond het heel interessant!

En weer naar huis...

Vrijdag 26 / zaterdag 27 februari

Alweer onze vertrekdag... 's Morgens zijn we nog best een tijdje bezig geweest om de koffers in te pakken. Alles helemaal volgestouwd, maar dat ging m echt niet worden. We moesten dus even op weg om een extra koffer te scoren!

De rit naar Cape Canaveral was langer dan we dachten en het schoot ook niet echt op, omdat het allemaal losse tolwegen waren. We moesten steeds stoppen en wachten voor tolpoortjes en dan losse dollars geven. Er zaten allemaal van die tandeloze oude wijffies achter de tolpoortjes. Tja, pensioenen zijn niet zo goed geregeld in de US. 

We hadden ook nog niet ontbeten, want gelijk in Orlando vonden we te snel en daar was het allemaal behoorlijk druk. We wilden iets verderop een hapje doen, maar daar kwam dus niks meer. Toen hebben we maar bij Cape Canaveral weer bij de Ihop gegeten. Wel lekker hoor, maar weer gigaveel natuurlijk en ook met allemaal vette dingen erbij, zoals hashbrowns (google maar eens) met jus en worstjes, spek... Wij laten steeds vanalles vervangen, zoals de hashbrowns door gewone toast en wat extra fruit in bakjes. Kijken ze steeds heel verbaasd bij. De dame (alweer een ouwetje) kwam ons vragen of we gravy en ketchup wilden. Ehmmm... waar moeten we dat op doen dan?!

 Het was inmiddels al aardig laat geworden (half 1) en we moesten om kwart voor drie op het vliegveld zijn. En die extra tas/koffer hadden we ook nog niet. Het Kennedy Space Center ging m dus helaas niet meer worden. Heel jammer, maar het gaat op onze to-do-lijst, we komen vast nog wel eens terug!

Bij de Target hebben we een kleine duffeltas gekocht (zo'n soort weekendtas op wieltjes) voor onze te-veel-gekochte-zooi en er bleven gelijk leuke trolleys voor de kids en mezelf aan onze winkelmand kleven, wat raar! ;) (Uiteraard wel gewoon afgerekend, voor de brave lezers onder ons) Wel handig, want het kwam er steeds op neer dat wij de te vol gepropte rugzakjes aan het dragen waren. Nu kunnen ze ze gewoon zelf rijden. Tenminste, dat was het idee. 

Na een dozen-scheur-spullen-kleinmaak-sessie op de parkeerplaats zijn we richting vliegveld gegaan. We hadden expres gekozen voor kleine binnenlandse vliegveldjes, omdat het altijd zo'n gedoe is met alle wachtrijen en security-checks bij die megavliegvelden. Nu dus terug vanaf Daytona Beach, en wat een verademing! We stonden als enige voor de incheckbalie, waren zo door de lachende security, waarbij de kids nog een 'junior national security' sticker badge kregen en een boks van de officer. Lekker relaxt allemaal! Bij de gates was het ook allemaal lekker rustig en kleinschalig. We hebben nog even een broodje gegeten en daarna vloog onze vlucht van een uurtje ook supersnel voorbij.

Nog fris en fruitig op de eerste vlucht

Op Atlanta hadden we maar 50 minuten de tijd om over te stappen. Gelukkig werden onze koffers automatisch doorgestuurd, als dat maar goed zou gaan... We liepen snel richting terminal-trein, want uiteraard moesten we juist bij de terminal zijn die helemaal aan de andere kant zijn. Toen we bij de goede gate aankwamen, waren ze nog niet eens begonnen met boarden. Gehaald dus! 

De vlucht ging helemaal prima. Tim viel gelijk al in slaap en Bas heeft nog een stukje gekeken van Happy Feet 2. Hij was steeds hardop aan het lachen :) Daarna veranderde hij ook in een dekenmummie. Zaten we tegen twee stapeltjes deken aan te kijken. Emma heeft nog anderhalve film gekeken ('nee mama, ik ben echt niet moe'), daarna heeft ze het opgegeven en nog even geslapen. Ronald en ik hebben weinig kunnen slapen, maar goed, dat hoort er een beetje bij. 

Wat minder fris en fruitig ;) Einde vd tweede vlucht

Om een uurtje of 11 kwamen we in Nederland aan. Wonder boven wonder waren weer al onze koffers goed aangekomen, dus we konden snel door naar huis. Brrrr... wat een kou weer! Ons huis stond keurig te wezen dankzij Han en Gerda, heel fijn bij het thuiskomen! Om twee uur zijn we de katjes op gaan halen bij het pension. Ze waren heel blij om weer thuis bij ons te zijn en kwamen steeds gezellig knuffelen. Eind van de middag kwamen Cisca en Maddy nog even langs en na het eten zijn we allemaal lekker gaan slapen. 

Tot de volgende reis! Misschien in de meivakantie, en anders zeker in de zomer, want dan gaan we een rondreis maken vanaf Denver. We gaan dan als het goed is via Moab en Salt Lake City naar de Grand Tetons en Yellowstone, via cowboystadjes naar de Rockies en weer terug naar Denver. Nu al zin in!!!

Steaks en pancakes

Donderdag 25 februari

Een relaxt dagje vandaag. We moesten allemaal een beetje bijkomen van de drukke pretparkdagen en zijn dan ook rustig opgestart. Toen iedereen een beetje bijgekomen was, zijn we naar de Ihop gereden voor een lekkere (foute) brunch. Hoewel wij het bescheiden hielden met alleen wat ei en twee pancakes. In tegenstelling tot de Amerikanen, die hele stapels pancakes bestelden en daarnaast nog twee eieren, bacon, worstjes, hashbrowns en andere vette zooi wegwerkten. Burp.

Daarna hebben we wat gewinkeld. De kids mochten alledrie 1 ding uitzoeken uit de megagrote Toys 'r Us. Maar wat een keuze... als het aan hun lag, stonden we daar nog steeds naar al dat moois te gapen. 

Het was inmiddels alweer middag, maar we hadden niet zo'n zin om weer de drukte van de parken in te gaan. Ondanks het frisse weer (het was onder de 20 graden en er stond een harde, echt frisse wind) zijn we even naar het zwembad gegaan. In het zonnetje in het warme water vonden de kinderen het nog wel even lekker. Ik kon zowaar nog even lezen in mijn spannende boek, waar ik tot nu toe maar 1 bladzijde in had kunnen lezen :) Tim kreeg het heel snel koud en veranderde in een soort handdoekmummie op de stoel naast me. Omdat hij nog erg verkouden is en begon te klappertanden, ben ik vast met hem naar de kamer gegaan om daar nog even te relaxen. Ronald heeft nog even met de andere kids gezwommen, maar die hielden het ook niet erg lang meer uit. Al snel stonden ze verkleumd in de kamer. Emma en Bas namen nog even een warm bad om weer bij te komen.

mummie Tim :)

Uitzicht vanaf de kamer

die stipjes zijn Ronald, Bas en Emma

Net zijn we lekker wezen eten bij Texas de Brazil, wederom een goede tip van buurman Tino! Dank je wel! Daar kon je vanalles opscheppen uit de saladbar, maar het leukste waren de mannetjes die met grote spiezen rondliepen waar allerlei lekker vlees op zat. We kregen kaartjes op tafel, en als je die met de groene kant naar boven draaide, kwamen die mannetjes er aan gesneld met hun spiezen. Aan tafel sneden ze dan het vlees aan, wat je met een soort tangetje kon aanpakken. Vooral Bas heeft (eindelijk) lekker zitten eten. Tim was weer moe, en veel opnieuw in slaap tijdens het eten. Het is echt een traditie aan het worden op vakantie! Komt ook wel omdat hij niet fit is, hij slaapt 's nachts heel onrustig omdat hij steeds moet hoesten. 

Morgen is alweer onze vertrekdag! We zijn van plan om bijtijds weg te gaan en dan nog een bezoekje te brengen aan het Kennedy Space Center. Eens kijken of het dit keer wel gaat lukken... Om 17.50 gaan onze eerste vlucht naar Atlanta, en dan rond half 9 de vlucht terug naar huis.

Katten met hoeden en eekhoornjes

Woensdag 24 februari

Vanmorgen werd Tim weer zo warm en bezweet wakker. Het zit nog niet helemaal goed met hem, arm ventje. We zijn de dag even rustig begonnen en alle kinderen hebben even gebadderd. Fris en redelijk fruitig stapten we naar buiten... middenin een enorme regenbui. Balen!! We zijn snel de parkbus ingeschoten en hebben daarna een hapje gegeten bij Cinnabon (heel fout maar wel even lekker). 

Omdat we gisteren vooral wat spannendere dingen hebben gedaan en Tim vaak niet mee durfde, lieten we hem kiezen waar we vandaag zouden beginnen. Hij koos voor het Dr Seuzz stuk op Islands of Adventure. Daar waren we gisteren doorheen gelopen en hij vond het er heel leuk uitzien. Dat was het ook. Heel vrolijk en met veel leuke, simpele en niet enge attracties voor de kleintjes. 

Eerst hebben de kids een hele tijd gespeeld in de (water)speeltuin. Het was weer begonnen te gieten (echt heel erg hard), maar ze waren toch al behoorlijk nat en speelden gewoon verder. Gelukkig brak daarna het zonnetje weer door, konden ze een beetje opdrogen. 

We zijn nog in de leuke draaimolen geweest en in de attractie Cat and the hat. Dat was erg leuk, een beetje a la carnaval festival. Echt wat voor Tim dus. Daarna nog in een treintje dat ook langs verschillende figuurtjes reed en, heel handig, de uitgang had bij een snoepwinkel. Vooruit dan maar, de kinderen mochten wat snoepjes scheppen. We hebben eventjes lekker in het zonnetje wat zoets op en wat gedronken. Er kwam nog een heel schattig eekhoorntje bij ons zitten.

Na dit stukje van het park hebben we weer de Harry Potter trein genomen naar het andere park. Het 'filmuitzicht' was dit keer weer anders, echt superleuk gedaan. In het studiopark zijn Ronald en Bas nog een keer samen in Escape from Gringotts geweest en Emma heeft een echte Hermelien (Hermione)-toveraarscape uitgezocht. Ook wel handig, want door het wisselvallige weer was het soms best fris en de dame wilde vanmorgen heel graag een topje aan. 

We hadden gelezen dat Men in Black ook een leuke attractie was die wel geschikt was voor Tim. Het was inderdaad leuk, lazerschieten a la buzz lightyear, met ook leuke poppetjes en achtergronden. Bas was de grote winnaar met 130.000 punten! 

Na het lazerschieten stortte Tim flink in. Hij werd weer heet en heel bleek en wilde lekker liggen. We konden met onze Amex creditcard in de Amex lounge even rustig zitten en wat snacken en drinken. Dat hebben we maar even gedaan, dan kon Tim even lekker liggen en bijkomen. Ik ben ondertussen nog een keer met Bas en Emma in de Transformers-attractie geweest. Toen we terugkwamen, was Tim iets opgeknapt gelukkig. We zijn toen nog in drie vrij rustige attracties geweest waar Tim ook in mee kon: Shrek 4D (een film waar de bankjes ook meebewegen), de Minions (Despicable me) en E.T. De Minion hadden we ook al in LA gedaan, een erg leuke attractie waar je 'opgeleid' wordt tot Minion. Daarbij gaat uiteraard vanalles mis, erg grappig. E.T. was ook nog wel even leuk, een beetje droomvlucht-achtig.

Het was alweer rond zes uur en we waren allemaal best moe van twee dagen pretparken. Dus zijn we uit het park gegaan en hebben we in het voorstadje van Universal een hapje gegeten bij Bubba Gump (van de film Forrest Gump). Lekkere garnalen, mmmm!

Morgen gaan we even heel rustig doen, en misschien onze derde (gratis) dag pretparken niet gebruiken. Tim is echt niet fit, ook al klaagt hij niet en vindt hij het prima om rustig in de buggy te zitten, en Bas trok het vooral vandaag niet goed meer. Die is echt zwaar overprikkeld door alle indrukken, geluiden, attracties, drukte... Ook al is het eigenlijk heel rustig in de pretparken, want we hebben eigenlijk nergens echt een wachtrij, kunnen overal zo in. Wel heel sneu (en ook wel vermoeiend), want hij wil eigenlijk zo graag, maar loopt ondertussen enorm te piepen en wordt om alles boos. We zien wel even hoe het morgen gaat lopen. Eerst maar eens lekker slapen en heel rustig op gang komen. 

ps: foto's van vandaag zijn met onze telefoons gemaakt, dus mindere kwaliteit...

Toverstafjes en vermoeide voeten

Dinsdag 23 februari

Tim had flink onrustig liggen zweten vannacht en voelde vanmorgen heel warm aan. Snel het wonderdrankje er maar in dus! Gelukkig ging de koorts al snel flink zakken. Hij wilde wel naar het pretpark, maar dan wel in een buggy. Geen probleem, die konden we huren voor hem. 

Ronald had gelezen dat je leuk en goed kan ontbijten bij de Leaky Cauldron in het Harry Potter gedeelte van Universal Studios. Dat was een leuk plan! We stapten op de hotelbus en na het regelen van een buggy gingen we op pad naar Diagon Alley, het straatje uit Harry Potter waar alle tovenaarsleerlingen hun schoolbenodigdheden kochten. Een echte toverstraat dus. En wat was het superleuk gemaakt! Echt een must-see voor Harry-fans. Het thema was overal goed doorgevoerd, je kwam echt ogen tekort om alles te bekijken! Elke etalage, elk huisje, alles was echt mooi nagemaakt en heel sfeervol, en overal hoorde je de filmmuziek en -geluiden.

The Leaky Caudron was ook helemaal in stijl nagebouwd en ingericht, leuk om mee te maken. Het eten was voor een pretpark wel goed. Vlak buiten het restaurant lag de bank van de tovenaars, Gringotts, wat de ingang is van de grootste attractie van Diagon Alley: Harry Potter and the Escape from Gringotts. Ronald ging er eerst in met Emma en Bas. Tim durfde niet, dus ik ben met hem door de toverstraatjes gelopen. Ze kwamen erg enthousiast uit de attractie. 

Emma wist me te melden dat je in het begin wel a-la-achtbaan even hard naar beneden ging, maar daarna was het meer draaien en rijden, zonder achtbaangevoel. 'Dat kun jij nog net, mama!'. Hmmm... oke... Ik was wel erg benieuwd, dus heb mijn achtbaanangt onderdrukt en heb me mee laten slepen. Brrr... Heel gespannen ben ik in zo'n karretje gaan zitten, en inderdaad: je stopt, diagonaal hangend in de lucht voor een groot donker gat. Oh no!!!! Waar ben ik aan begonnen! En toen denderde het karretje uiteraard loeihard naar beneden. Net toen ik dacht: 'ik wil er uit!' was dat alweer voorbij en volgde er echt een hele coole ride! Echt niet te missen, zo supermooi gemaakt!

Met trillende beentjes stonden we weer buiten. Althans, ik. We zagen een heleboel mensen lopen met toverstafjes, waar ze steeds bij allerlei punten mee liepen te zwaaien. Het bleek dat die stafjes allemaal interactieve dingen activeerden. Zo kwam er een kikker uit een doos gesprongen, of een paraplu begon opeens te regenen. Dat wilden wij natuurlijk ook proberen! De toverstafjes kwamen uit de winkel van Ollivander, net als in de boeken/films. We gingen in de korte rij staan om daar ook naar binnen te gaan. In een kleine groep werden we naar binnen gelaten. We liepen een kamer binnen met heel veel toverstaffen en daar kwam Ollivander uit de films aangelopen. Hij pikte Bas (of all people) uit het publiek en haalde hem naar voren. Voor hem ging hij a-la-harry-potter een bijpassende toverstaf uitzoeken. Bas kreeg een paar keer een toverstaf in zijn handen, maar de dingen die hij er mee moest toveren, mislukten steeds. Uiteindelijk kreeg hij er eentje waar een haar van een eenhoorn in verwerkt was, zei Ollivander. Daarmee deed Bas wel een goed werkende spreuk.

Bas was inmiddels natuurlijk steeds benauwder gaan kijken en stond ons met een boos gezicht op te wachten. Want iedereen had naar hem gekeken en hem uitgelachen, vond hij. We probeerden op hem in te praten dat het juist heel erg leuk was dat hij gekozen was, maar hij was er even goed klaar mee en wilde daar weg. Tim en Emma zochten ook een toverstaf uit. We hebben daarna nog een tijd in Diagon Alley doorgebracht om met verschillende toverzwiepen en zwaaien met de stafjes de interactieve dingen aan het bewegen te krijgen.

Toen we even uitgetoverd waren, zijn we in the Simsons gegaan. Die attractie kenden we nog uit LA, een hele grappige achtbaansimulatie waarbij je in een karretje zit dat alleen wat beweegt. Tim vond het nog wel erg spannend. Voor hem zijn we daarna in een of ander draaiding van de Simpsons geweest, even iets minder engs. Emma, Bas en ik zijn ook nog in Transformers geweest, echt zo'n leuke attractie! 

Hierna waren we benieuwd naar het andere park van Universal, Islands of Adventure. Als je voor beiden parken kaartjes hebt, kun je op de Hogwarts Expres stappen, de trein die in de avonturen van Harry Potter de leerlingen naar hun magische school brengt. Die trein was echt een attractie op zichzelf. Het lijkt net of je naar buiten kijkt, maar door de ramen speelt er een soort film af, waardoor het echt lijkt of je in het land van Harry Potter bent. Echt erg leuk gedaan.

We stapten uit middenin Hogsmaede, het dorpje bij Hogwards uit Harry Potter. Ook dat was weer heel goed en mooi nagemaakt. Daar wilden we natuurlijk graag het kasteel bekijken. Daarbinnen was ook een nieuwe attractie: the forbidden journey. We konden daar de child-swap doen: 1 volwassene blijft bij het kind dat niet durft/mag meegegaan, en de andere gaat in de attractie. Daarna wisselen ze om. Je hoeft dan niet opnieuw in de rij te staan. Best handig, zou je denken. Ronald ging eerst met Emma. De jongens durfden beiden niet, dus daar bleef ik even bij. Daarna konden we ruilen. Alleen... Emma vond de attractie heel erg! En ze wilde dus echt niet nog een keer. Ik vond het niet gezellig om alleen te gaan, dus ik moest even overslaan. Wel heel jammer, want Ronald zei dat het echt een hele goede attractie was. Nouja, komt nog wel een keertje dan. In ieder geval heb ik Hogswart gezien!

Inmiddels liep het alweer tegen vijf uur. We hebben dus maar even gegeten. Dit keer in een ander restaurant in het Harry Potter thema: the 3 broomsticks. Ik en Ronald hadden kip met aardappeltjes en een maiskolf, wel lekker. We wilden daarna teruglopen en de bus naar het hotel nemen, maar onderweg kwamen we een pratende fontein tegen die echt interactie met je had. De kinderen vonden hem geweldig, dus we zijn daar een tijd blijven hangen. Hij kenden hun namen en speelde zelfs het Wilhelmus voor de kids toen ze zeiden dat ze uit Nederland kwamen! :) Tim werd weer een stuk fitter en stond te dansen en te springen.

Teruglopend zagen we dat de rest van het park er ook gezellig uitziet en dat het Dr Seuss gedeelte heel leuk is voor Tim. Daar gaan we dus morgen maar beginnen, want Tim is in niet zo veel attracties geweest vandaag. We wilden naar de hotelbus lopen, maar namen per ongeluk de looproute en kwamen daar pas na 10 minuten achter. Beetje lang om nog om te keren, dus dan maar verder lopen. Uiteindelijk was het nog dik een half uur lopen. Net een beetje te veel voor iedereens vermoeide voeten na een hele dag door parken slenteren. Maar we weten in ieder geval hoe we niet bij de bus moeten komen nu ;)