Klimmen onder de bogen

Dinsdag 30 juli

Wat leuk, meer reacties op de blogjes! Leuk om mee wakker te worden, want ik typ de verhaaltjes ’s avonds voor het slapen, en als ik wakker word, is het bij jullie al avond en sta ik dus op met de reacties!

Vanmorgen was het weer een stralend blauwe lucht, dus we hebben weer heerlijk buiten ontbeten. Al in de schaduw zelfs, want de zon was al flink warm. We zijn rustig begonnen, de kids hebben nog lekker een tijdje in de speeltuin gespeeld en wij hebben nog lekker buitengezeten. Tegen een uurtje of half 1 zijn we richting Arches gereden, een nationaal park dat bestaat uit heel veel natuurlijke bogen en tunnels van rotsen. Heel bijzonder!

Eerst natuurlijk een stop gedaan bij het visitors center. Die zijn altijd erg leuk, met veel informatie, snuffelboeken, souvenirs maar ook een parkfilm, plus vaak een museum met ook veel leuke dingen voor kinderen. Dit was geen uitzondering. We zijn er dus ook een tijdje zoet geweest. De kids kregen van opa en oma een multifunctioneel ding, dat tegelijkertijd zowel een fluitje, loep, zaklamp, thermometer, spiegel en kompas was. Waren ze erg blij mee (en papa Ronald ook met de fluitjes.... not!). Ondertussen heb ik onze reservering van 16.00 voor de fiery furnace wandeling herbevestigd bij de ranger. Die had ik voor drie volwassenen en 1 kind (Emma) geboekt. De boys waren nog te klein, dus helaas kon er 1 volwassene niet mee. Ronald offerde zich op om bij de jochies te blijven.

Maar eerst zijn we op wat uitzichtpunten gestopt om foto’s te maken. Vervolgens door naar de sand dune arch trail, een korte wandeling die leuk zou zijn voor kinderen. Dat was inderdaad ook zo, lekker in de schaduw, in het zand en vol rotsen en spleten waar ze op konden klimmen en mee konden spelen. De arch was ook mooi, bestaande uit twee rotsen die tegen elkaar aan leunden en daardoor een boog vormden.

Na de korte trail zijn we vast naar de parkeerplaats van fiery furnace gereden om ruim op tijd te zijn. Daar hebben we in de schaduw van de camper onze lunch gegeten (weer yoghurt met bosbessen voor de volwassenen). Om 16.00 was het dan zo ver. Ik, Gerda, Han en Emma gingen bepakt en bezakt met extra flesjes water op pad met een groepje mensen en de ranger, een vrouwelijke ranger die leuk vertelde.  

Het was een tocht van drie kilometer, drie uur lang, zonder wandelpaden. Echt wel een heftige wandeling, maar superleuk!! We moesten over rotsen klauteren, springen over ravijnen, ons tussen hele smalle spleten door wringen, als een spin tussen twee rotsen klimmen (1 voet op de ene kant, de andere op de andere kant en met beide handen opvangen), op onze billen naar beneden glijden en ook over een poel water heen over takken (en natte schoenen krijgen). Superspannend en leuk!

Emma vond het ook geweldig, al was het soms een beetje eng. We waren ook heel trots op haar dat ze het helemaal heeft uitgelopen, echt stoer! Ze was de jongste van de groep en deed alles zonder klagen en wilde vaak niet eens hulp. Stoere meid!

Tegen een uur of 19.15 waren we terug bij de parkeerplaats. Het laatste stuk was best heftig, omdat we naar boven moesten klimmen (zonder paden dus) in de felle zon. Maar we hadden het allemaal gered! Ronald stond boven al klaar met de camper en de jongetjes waren ons ontvangstcomité. Hij was in de tussentijd teruggereden naar het stadje om te informeren voor een boottocht in het canyonlandspark. Dat hadden we op een billboard gezien en leek ons leuk voor morgen. Helaas was het waterpeil te laag en gingen de boottochten niet door. Daana is hij teruggereden naar de wandeling van sand dune arch waar we daarvoor waren geweest, en heeft hij een picknickkleedje neergelegd in de schaduw. De boys hebben daar lekker in het zand gespeeld.

Na onze wandeling hebben we in Moab pizza gegeten. Wat wel fijn is voor de afwisseling, is dat onze campground hier middenin het stadje ligt. Daardoor hebben we winkeltjes en veel restaurantjes om ons heen. Ook wel weer eens lekker na al die ‘middle of nowhere’ campgrounds.

Kabouters en paddestoelen

Yesss... eindelijk weer een beetje internet! Ik kon net eindelijk de blogjes van de afgelopen dagen weer posten, plus foto's uploaden. Ook niet leuk, zit ik steeds braaf te typen, kan ik er niks mee. Maar goed, ze staan er weer :) Nu vandaag nog...

Vanmorgen werden we wakker met een zonnetje. Gelukkig, we konden buiten ontbijten! Heerlijk vanuit ons rustige, groene plekje. De kids hebben nog even lekker gespeeld. Ook wel weer jammer om weer weg te gaan, maar we hebben wel onze hook-ups gemist. De andere camping hebben we allemaal met full hook-ups geboekt namelijk, luxedieren als we zijn :) Dat betekent dat je in de campers stromend water hebt (voor de douche en afwas), elektra (voor al onze apparaatjes en voor licht en airco) en een rioolaansluiting (voor.... nouja, je weer wel waarvoor! :P) Wel erg handig, vooral als het 's nachts nog erg warm is, of als het regent en je niet met je pleerol naar buiten wil!

Anyway, na het ontbijt hebben we alles weer veilig opgeborgen in alle kastjes en alles goed dichtgeduwd. Als je dat niet doet, vliegt alles om je oren als je gaat rijden. Nou hebben we vrij afgeleefde campers getroffen helaas, en de kastjes en lades sluiten niet allemaal evengoed, dus we hebben sowieso dat de spullen soms alle kanten op rollen. Maar goed, dan maar extra uitkijken en ruimen.

Onze eerste stop was het bezoekerscentrum van Capitol Reef, ook al gingen we dat juist verlaten. Daar heb ik nog een muntje gekocht voor mijn nieuwe verzameling, een koelkastmagneet en een mooi boek van national geographic over de nationale parken van Amerika. Na deze reis hebben we er nog 44 te gaan, zag ik :) Leuk voor onze bucketlist!

Daarna was het door naar Moab, onze eindbestemming voor de komende drie dagen. Je hebt daar twee nationale parken: Arches, met inmens grote bogen van rotsen, en Canyonlands, wat ook een erg mooi park schijnt te zijn. De weg naar Moab was weer heel bijzonder, steeds weer een compleet ander landschap. Soms leek het net alsof we op de maan zaten, zo bizar!

Onderweg hadden we eerst nog een ander natuurfenomeen om te bekijken: Goblin Valley State Parc, een staatspark met allerlei vreemde gedrochten van stenen. Heel erg apart en superleuk voor de kids: die zagen overal vormen in en mochten ook overal opklimmen.

Emma en vooral Bas waren helemaal enthousiast, het was net een grote speeltuin voor ze! Emma zag overal paddestoelhuisjes in, en klom overal in om er tussen en onder te lopen. En Bas vindt klimmen sowieso helemaal geweldig, dus die stond steeds overal op topjes. Hij zag overal kabouters en monstertjes in. Ze wilden er niet meer weg, en vroegen allebei of we alsjeblief nog een keertje terug konden gaan, hihi... Tim was helaas net een beetje moe, maar ook daar waren de rare stenen goed voor, kon hij er lekker op chillen. Overigens vond hij alles op nijlpaarden lijken (?!?).

Na een tijdje klimmen, klauteren, lachen en foto's maken begon de lucht wel heel erg donker te worden. Oh nee he, blijft die onweer ons nou achtervolgen!? Snel zijn we weer naar boven geklommen, zodat we eventueel snel de campers in konden vluchten. Omdat het toch nog droog bleef (al donderde en bliksemde het al flink), hebben we nog even op de picknickplaats onze lunch gegeten. Lekker yoghurt met bosbessen, mmm! We hadden net de laatste hap goed en wel op, toen het opeens helemaal losbarstte! Snel, alle spullen onder onze armen, kids verzamelen en rennen maar! Gelukkig waren we net op tijd in de campers.

Tijdens het onweer zijn we verder gaan rijden. Het was nog zo'n twee uurtjes rijden naar Moab. De mannen hadden er weer een flinke kluif aan, want het waaide erg hard tijdens de bui, en die campers gaan dan flink te keer en worden steeds opzij geblazen. Maar goed, de bestemming kwam weer steeds dichterbij en na een half uurtje werd het ook weer droog. Behalve toen we vlakbij Moab kwamen, want toen werd de lucht weer helemaal zwart. Ja hoor, en weer een enorme onweersbui! Het houdt gewoon niet op!

Vlakbij Moab waren er wegwerkzaamheden, en 1 rijbaan was afgesloten. Er stond een vrouwtje, compleet met peuk hangend in haar mondhoek, met een groot 'stop'-bord. We moesten een hele tijd wachten tot er een rij auto's vanaf de andere kant langsgereden was. Daarna moesten wij achter een auto ('pilot car') rijden op de andere baan, allemaal in een optocht. Dat schoot niet erg op.

Uiteindelijk kwamen we op de camping aan, Canyonlands Campground. Het is hier redelijk. Wel mooie hoge bomen, en een leuke speeltuin en zwembadje voor de kids, maar wel kleine plekjes en veel andere campers die dicht op elkaar staan. Wat wel weer leuk anders is, is dat de campground middenin het stadje Moab ligt. We kunnen dus lopend naar allerlei restaurants en winkeltjes. Dat hadden we tot nu toe nog niet gehad, dus voor de afwisseling is dat wel weer fijn.

Toen we alle hook-ups in orde hadden, hebben Gerda, Han en ik de was verzameld en in machines gedaan. Nog even de droger in, en dan was alles weer lekker schoon. Fijn is dat altijd, we waren echt door de schone kleding heen. Terwijl de droger aan het werk was, hebben wij schuin tegenover de camping een hapje gegeten bij Moab Grill. Het eten was erg lekker (behalve voor Han, die had het verkeerde besteld), maar we waren in een klein hokje gestopt met een hele grote familie die zat te eten, wat een herrie!

Na het eten liepen we terug naar de camping, en uiteraard onweerde het weer. Tjongejonge, we zijn nu echt wel eens klaar met die onweer!! De weersverwachtingen zien er voor de komende dagen goed uit, laten we hopen dat we het eens een dagje droog gaan houden! Het is ook zo'n gedoe om steeds al die regenkleding mee te slepen als je in de nationale parken gaat wandelen. Eigenlijk wil ik alleen maar zonnebrand en water meenemen ;)

Morgen gaan we naar Arches national park, en om 16.00 heb ik een wandeling geboekt die Fiery Furnace heet, google maar eens. Schijnt nogal spannend en heftig te zijn, dus ik ben benieuwd! Ik heb voor 3 volwassenen en 1 kind geboekt, we zien morgen wel hoe we dat gaan doen. Tim is er sowieso te jong voor, maar Bas of Emma kan mee. (eigenlijk heb ik spijt dat ik niet voor 2 kids heb geboekt, nu we zien dat Bas zo graag en goed wandelt en klimt!)

Peertjes en hertjes

Zondag 28 juli

De blog kreeg ik gisteravond niet geupload. Zal vandaag ook niet lukken, want nu zitten we helemaal in the middle of nowhere... Maar ik heb m toch vast al geschreven.

Vanmorgen liep de wekker al om 6 uur af. We hebben snel een ontbijtje op en zijn daarna gaan rijden. We reden over de scenic byway 12, een prachtige route midden door drie stateparcs, waaronder escelante giant staircase. Het duurde wel een tijdje, want we konden niet zo hard over al die haarspeltbochten en hellingen. Maar het was wel weer heel erg mooi.

Tegen 12 uur reden we Capitol Reef binnen, en het was gelukkig nog erg rustig op de campground. We konden dus met gemak twee mooie plekken uitzoeken. Het was inmiddels prachtig weer, dus we hebben we stoeltjes buitengezet en hebben even heerlijk in het zonnetje gezeten en gelunched. Het is een erg leuke camping, met naast ons fruitboompjes, midden tussen het groen en de hoge bomen en met een prachtig uitzicht op de rode rotspunten. We zagen zelfs een hertje vlak langs onze campers lopen!

Na de lunch waren we van plan om de wandeling langs de rivier te maken. Daar zouden de kinderen ook lekker in het water kunnen spelen. Alleen werd het steeds donkerder en donkerder, en in de verte hoorden we rommelen. En ja hoor, we waren net een paar honderd meter verderop, en het begon te stortregenen. Bah!! Dit weer hebben we echt niet besteld! Zo zonde ook, want we zijn hier maar een dagje en zo kunnen we dus niet veel meer bekijken hier.

Na een tijdje onder de bomen te hebben geschuild (jaja, ik weet het , niet veilig of verantwoord! Maar wel droog!) zijn we maar terug de campers in gerend om de rest van de bui uit te zitten. Daarna bleef het toch spetteren. We zijn toen even naar een historisch boerderijtje geweest dat hiernaast staat. Daar kon je appeltaart eten, maar dat viel een beetje tegen.

Nu zitten we weer tussen onze campers. Als het weer een beetje stabieler blijft, gaan we barbecueën. Anders moeten we even in een van de campers naar het dorpje verderop rijden om een hapje te eten.

* edit: het werd een hapje eten in het dorpje. Was erg lekker, en er vlogen steeds kolobrietjes voor het raam! Erg leuk!