donderdag 9 februari 2017

Dag 32 dinsdag 16 augustus

Klop... Klop... Klop... Klinkt er op de deur. Met een slaperig hoofd spring ik uit bed en doe de deur open. Daar staat Emma, helemaal aangekleed. 'Zijn jullie klaar voor het ontbijt?', vraagt ze. Ik kijk op de wekker. Oh nee, al half acht geweest! We hebben ons verslapen! Ik ruk de gordijnen open en roep: 'iedereen opstaan! We moeten weg!' Gelukkig is iedereen wel gelijk wakker. Ik schiet mijn kleren aan in de badkamer. Op dat moment gaat mijn wekker. Uurtje te laat gezet!

We haasten ons allemaal en gaan snel nog even wat eten. Dan halen de mannen de auto's en laden we alle koffers er in. Het is nog een behoorlijk eind rijden naar het vliegveld en het is flink druk door een ongeluk. Bij het vliegveld zetten de mannen de rest vast af met alle koffers en brengen dan de huurauto's weg. We beginnen al goed: drie kwartier vertraging. Shit. Gaan we weer. De tijd gaat gelukkig snel. Aan boord horen we dat we nog meer vertraging hebben en een tijd aan de grond moeten staan. Gelukkig hebben we dit keer een ruime overstaptijd. De vlucht gaat voorspoedig, op wat schudden en shaken na. De kinderen vermaken zich vooral met films kijken. Ik kijk mijn film van de heenweg af en lees mijn boek uit. Inmiddels zijn we in New York op het vliegveld aan het wachten op de volgende vlucht. Het is nog een lange reis voordat we thuis zijn.







Update: De vlucht van New York naar Dublin is wel op tijd. Gelukkig maar, want in Dublin hebben we maar twee uur de tijd om alle koffers op te halen, opnieuw in te checken en opnieuw te boarden. Daar kunnen we geen vertraging gebruiken! We hebben, dankzij Ronalds superzoekwerk, weer van die mooie eigen kuipstoelen die helemaal in ligstand kunnen. Dat zit zo superfijn! Scheelt echt op zo'n lange vlucht, vooral met een slaapvlucht. We kijken nog wat naar de schermpjes, ik lees mijn boek uit, eten een hapje (ik vind het niet lekker) en gaan dan allemaal in slaapstand. Veel te snel roept de stewardess om dat we gaan landen. Klinkt tegenstrijdig, maar we lagen net een paar uurtjes te slapen en zijn nog moe. Maar goed, uitstappen en haasten maar! Het is nog een heel gedoe om alle koffers weer op te halen. We moeten ook nog eens in een hele andere terminal zijn, dus lopen met alle zooi buiten te slepen. Waar het inmiddels een echt Iers weertje is, regen en grijs dus. Emma moppert: 'zo wordt de nagellak van mijn pop nat!'. Ja schat, en de rest van ons ook ;)






Na een herhaling van alle veiligheidsmaatregelen zitten we eindelijk in het ryanair-vliegtuig dat ons van Dublin naar Eindhoven zal vliegen. Het is wel heel wat anders hoor, die krappe rijtjes van dit vliegtuig vergeleken met die heerlijke stoelen van de vorige vlucht! Wat raak je dan snel verwend! We hebben inmiddels ook bedacht dat we volgende keer alles via 1 maatschappij willen vliegen (KLM of alliance), dan hoef je tenminste niet tussendoor met de koffers te zeulen. We eten nog broodje onderweg, wat echt totaal chaotisch verloopt. Uiteindelijk heeft Bas na twee keer opnieuw bestellen nog steeds niet precies wat hij aanwees. Moet je net bij hem zijn. Gelukkig is deze vlucht heel snel weer voorbij, veel meer dan opstijgen en weer landen is het niet. 





In Eindhoven hebben we al snel onze bagage en zitten alle koffers snel in de auto's. Wat is de Tessla opeens klein (sorry Ronald!)! En wat zijn de wegen mini! :) We nemen even afscheid voor een weekje van Gerda en Han. Dat zal stil zijn na die hele maand met elkaar optrekken!


De Tessla is helaas zo goed als leeg van de heenweg. We moeten dus eerst nog ergens laden. De meest praktische lader zit in Oosterhout. Als we er stoppen, blijkt het het parkeerterrein van de mac te zijn. Inmiddels is het vijf uur in de middag (want acht uur later), en hebben we best trek. We besluiten er gelik maar onze avondmaaltijd van te maken. We zijn er nu toch. En het is best een mooie afsluiter van een Amerikavakantie, toch? ;) Het laatste stukje naar huis is snel voorbij, vooral omdat ik steeds in slaap val en Emma ook. De jongens zijn op een of andere manier juist heel druk. Thuis laat ik de kids allemaal even badderen en leg ze daarna lekker op bed. Ze slapen allemaal binnen een minuut. Ronald haalt nog even de katten op uit het hotel, die gelijk zowat bovenop me springen :) Gezellig, die spinnekoppen hadden we gemist!

Dag 31 Maandag 15 augustus

'Opschieten, het ontbijt is al bijna voorbij!'. Ronald is net uit bed gesprongen en schiet spontaan in de stressmodus als hij de tijd ziet. Tim is gelijk klaarwakker en trekt snel zijn kleren aan. Bas ligt nog lekker te slapen, ondanks dat zijn vader hem zijn kleren aandoet. Ik trek ook even snel mijn kleren aan en zeg dat ze maar vast moeten gaan, ik kom er zo wel aan met Bas.

Als we beneden aankomen, hebben we nog net even tijd om wat ontbijtspulletjes te pakken. Wie verzint dat dan ook, ontbijten tot half tien in de vakantie... ;) Of zijn we inmiddels te goed in een vakantieritme gekomen? Gerda, Han en Emma komen er ook aan gewandeld. Ronald had vast twee kommen oatmeal voor ze opgeschept, hun vaste ontbijt deze vakantie. Emma haalt ook nog even snel wat bij het buffet, wat ze al aan het weghalen zijn.

Na het ontbijt gaan we nog even terug naar de kamers om ons even op te frissen. Ronald moet ergens naartoe rijden om een pakje te onderscheppen bij een of ander sorteercentrum, anders komt het pas aan als we weer thuis zijn. Tim wil wel met hem mee, 'anders is papa zo alleen', zegt hij. De rest gaat even de stad in om wat te shoppen. Het valt alleen flink tegen qua shoppen in de binnenstad. Denver heeft wel een gezellige, kunstzinnige binnenstad met veel eettentjes en terrasjes, maar winkels kunnen we daar amper vinden. De mall gisteren was leuker.



We komen wel grote Victoria's Secret tegen, waar ik me even uitleef. Kinderkleding is er al helemaal nergens te vinden, jammer hoor. Emma wordt wel blij in een soort back-to-school winkeltje met veel prulletjes. Buy 3, get 3 for free. Ze loopt een hele tijd rond en kiest dan was lipglossjes. Gerda koopt nog een shirtje bij de h&m. Han heeft schoenen nodig en vindt een schoenenzaak verderop in de zaak. Inmiddens zijn Emma en Bas het zat, dus ik neem ze vast mee naar de kamer, waar Ronald en Tim inmiddels ook aangeland zijn.
Eind van de middag rijden we naar Aurora, een voorstadje van Denver. Daar heeft Ronald plaatsen gereserveerd bij een dine-inn bioscoop. Gisteren in de bios zagen we het voorstukje van de disneyfilm Petes' Dragon en die wilden de kids graag zien. En het lijkt ons wel leuk om uit te proberen hoe het is om te dineren in een bioscoop.

Het blijkt eigenlijk vooral onhandig. Je bestelt vooraf eten op de kaart. Als de film dan een tijdje bezig is, wordt het naar je bioscoopstoel gebracht. We hadden eigenlijk een soort restaurantsetting verwacht, maar het is net zo'n bios als gisteren, met hele grote leren stoelen die ke weer helemaal onderuit kunt zetten, met je benen omhoog. Wel superrelaxt hoor, die moeten ze in Nederland ook maar eens invoeren! Je hebt dan een soort uitschuiftafeltje net als in een vliegtuig, waar je maaltijd op gezet wordt. Dat eet je dus in het donker op. Ik had een hele lekkere burger, maar voelde vanalles qua saus en beleg op mijn kleren terechtkomen in het donker... Oeps!



De film is wel leuk, de kids zitten er helemaal in. Tim zit naast Emma, en ik zie hem regelmatig tegen zijn grote zus aangekropen zitten, omdat hij sommige stukjes eng vindt. Achteraf zegt hij dat hij het 'superleuk' vond.


We zijn weer bijtijds terug op de kamers en pakken vast in voor morgen. We moeten bijtijds op, half 8 ontbijten en half 9 richting vliegveld.

Dag 30 – Zondag 14 augustus

We staan bijtijds op en pakken alle zooi weer in. Nog voor tienen rijden we braaf weg. We willen eerst een stuk gaan rijden, om dan bij de cracker barrel te ontbijten/brunchen. Als we na een uurtje daar aankomen, staat er echt een giga rij! Gaan alle Amerikanen op zondag brunchen ofzo?! Alle schommelstoelen zitten vol mensen en daar omheen staan nog meer mensen. De medewerker vertelt ons dat de wachttijd meer dan een uur is. Pfff…

Dan maar vast wat verder rijden. De volgende bestemming voor vandaag is Park Meadows, een groot binnen- en buitenwinkelcentrum ten westen van Denver. Dat is niet heel ver meer rijden. Het is een punt dat door Emma verzonnen is. In april al, toen ze zag dat we naar Denver zouden gaan, had de dame namelijk gevonden dat er een hele winkel is in Denver van haar American Girl, de mooie pop die zij voor haar verjaardag kreeg en die sindsdien zo’n beetje heilig is bij haar. Daar moesten we echt heen! Ze heeft het er sindsdien al maanden over.

Ze moet helaas nog even wachten, want we moeten echt eerst voedsel in onze magen hebben. Naast de American Girl winkel zit een hele grote Cheesecake Factory. We besluiten daar een hapje te gaan eten. Alleen is er… je raadt het al… een wachttijd. Het valt mee, rond de 20 minuten. We krijgen een beeper mee die ons oproept als er een tafel vrij is. Om de tijd door te komen, lopen we wat door het winkelcentrum. Dan valt mijn oog op de Build-A-Bear-winkel. Als Emma dingen voor haar pop krijgt, mogen de jongens wel een beer maken.

Het is een leuk systeem. Een dame in de winkel legt het voor ons uit: eerst kies je een knuffel uit. De lege knuffel kun je vervolgens naar de vulmachine brengen. Daar mag je een hartje pakken voor in je knuffel. Je kunt ook kiezen voor een geurtje, geluidjes of een echt kloppend hartje. Dan mag je zelf helpen je knuf te vullen. Alle gekozen dingen gaan er dan in. Vervolgens registreer je de knuffel, geeft hem of haar een naam en print een heus geboortecertificaat uit. Kleertjes en accessoires mogen uiteraard ook niet ontbreken.

Aan de slag dus! Tim is heel beslist: het moet Rubble worden, zijn lievelingshondje van Paw Patrol. Bas kiest een leuke beer uit. Het vullen is dan een hele belevenis. Het hartje moet worden opgewarmd, en moet ook even langs de spierballen voor kracht, op je hart voor liefde en nog meer ‘onzin’, de dame gaat helemaal op in haar rol. De jongens vinden het prachtig. De knuffels krijgen een kloppend hartje, een geurtje (suikerspin) en een geluidje mee. Tim kiest voor de echte stem van Rubble, en Bas voor het ademgeluid van Darth Vader. De knuffels zijn geboren! Die van Tim heet gewoon Rubble, Bas heeft Darth Bear. Hij krijgt een Darth Vader setje aan en een voetbalsetje voor afwisseling. Tim gaat voor het normale outfitje van Paw Patrol en een polo. ‘Om in te slapen’, zegt hij erbij.





De rest loopt vast naar de Cheesecake Factory, want onze tafel is klaar. Als de knuffels afgerekend zijn (niet te lang naar het bedrag kijken… jeeeeeuh wat is het duur!!!) lopen wij er ook heen. We eten niet al te lekker. Ik, Emma en Han hebben iets wat voor french toast moet doorgaan, maar het is eigenlijk meer zompig dik stokbrood dat half aangebrand is. Dit zijn we beter gewend!





Emma wordt ongeduldig en krijgt weinig door haar keel. Ze wil nu heel graag naar de American Girl winkel. Helemaal zenuwachtig wordt ze er van. Hier heeft ze al zo lang naar uitgekeken! De winkel is super-Amerikaans. Er lopen allemaal meisjes met hun pop rond, vaak een matching outfit. Als we net binnenkomen, lopen we tegen een balie op met allemaal mini-kappersstoelen er op! Daar staan maar liefst twee dames poppen te pimpen. Geweldig!

Ronald boekt voor Emma’s pop Julia een complete spa, kapper, nagels lakken en oorbellen zetten. Het kind straalt! Een half uur lang kijkt ze ademloos toe hoe haar pop in de watten gelegd wordt. Inclusief verkleden voor de spa-behandeling (lees: de pop poetsen en schoonmaken), kapmanteltje, haarband etc. Compleet over-the-top overdreven natuurlijk, maar wel leuk om eens mee te maken. Daarna kiest Emma nog een paar kleertjes uit van haar gespaarde zakgeld. Met een enorme smile zweeft ze stralend weer naar buiten.






Dan rijden we het laatste stuk naar ons hotel, dat middenin de binnenstad ligt. Ook wel weer eens leuk, na alle natuurlocaties. We chillen even op de kamers en boeken kaartjes voor de film van 18.55. We hebben toch nog geen van allen honger na die late brunch. We willen graag nog naar de bioscoop in Amerika. Het is maar een minuutje of tien lopen naar het grote bioscoopcomplex. We kiezen voor de film The secret Life of Pets, een tekenfilm die de kinderen graag willen zien.

Bij de counter kun je heel veel soorten eten en drinken kopen, zelfs hele pizza’s, hamburgers en kipmaaltijden die je de zaal in kunt nemen! We kiezen voor twee grote bakken popcorn met losse uitdeelbakjes. Ze hebben hier alleen zoute, maar je kunt er wel met een kraantje vloeibare boter in gieten. Bah, dat klinkt goor!! Dat doen we maar niet. De popcorn mag je trouwens gewoon gaan bijvullen als het op is. In de zaal zien we dat alle stoelen heel groot en luxe zijn, van die soort leren huiskamerstoelen die helemaal naar achter kunnen met een uitklapbaar voetenbankje. Je kan ze bedienen met een knop aan de zijkant. Voor je neus heb je een draaibaar eigen tafeltje. Wat luxe! We zwiepen allemaal lekker onze beentjes in de lucht.




De film is wel leuk en ook voor de kids goed te volgen. Na de film lopen we nog wat rond in de binnenstad. Het ziet er gezellig uit, met overal lichtjes, gezellige terrasjes en veel flanerende mensen. We kiezen voor een hapje in een restaurant annex kroeg op de hoek bij ons hotel. Dat wordt goed beoordeeld op yelp. We eten inderdaad goed. Ronald en ik hebben scallops (sint-jacobs-schelpen) en die zijn heerlijk! Zo lekker, dat ik Gordon Ramsey bijna hoor roepen: ‘nice sear on the scallops!’.


Als we bijna klaar zijn, begint er een bluesbandje te spelen in het cafĂ©.  Leuke muziek, alleen de zanger klinkt alsof hij een decennium tussen een roestige deur in een stal heeft gehangen. En zo ziet hij er ook wel een beetje uit… Tim gaat met zijn hoofd op mijn schoot liggen en valt bijna in slaap. Emma heeft last van de harde muziek en houdt haar handen voor haar oren. Van de kids kan alleen Bas de muziek nog even waarderen, die zit vrolijk mee te klappen. We rekenen snel af en lopen de laatste metertjes richting ons hotel, waar de kinderen snel in slaap vallen. Tot morgen, Denver!