Rockies en adelaarpicknick

Zo... de eerste nacht zit er weer op. Voor Renate, Edwin en Ronald en de Mook-meisjes was het best een goeie nacht. Voor Iris en de den Ouden kids iets minder. Bas stond om half 2 mama wakker te maken en om 4.45 vonden ze het tijd om te annemariakoekoeken. Dat klinkt toch echt minder gezellig, zo vroeg in de morgen. Daar word je wel een beetje koekkoek van :)

We gingen om een uurtje of acht allemaal vers gedouched, gebadderd en redelijk wakker richting ontbijt. Dat was wel leuk, want je kon zelf verse wafels bakken. Die moesten natuurlijk flink uitgeprobeerd worden. We werden wel blij van die lekkere wafels met aardbeitjes, besjes en veel slagroom. Je bent in Amerika of niet! 

Na een tijdje lekker in het zonnetje te hebben gezeten en nog een heleboel potjes (jawel, daar komt ie weer :) Annemariekoekkoek spelen gingen we richting Wallmart. Die we vervolgens half leeg kochten. Want ook al die lekkere chipjes en oreokoekjes moeten natuurlijk uitgeprobeerd worden. We kochten ook wat lekkere dingen en drinken voor een picknick die we onderweg zouden doen.

We gingen op weg naar Glenwood Springs, onze volgende bestemming. We rijden trouwens wel in stoere, grote bakken. Altijd wel heel relaxt in Amerika. En je linkervoet mag gewoon lekker slipperloos niks doen, dat is ook wel fijn met die automaten. Anyway, we gingen dus rijden door de Rocky Mountains. Wat een prachtige, indrukwekkende omgeving weer! Elke berg zag er weer anders uit, en we hebben ook zo ongeveer elk weertype gezien. Hete zon, flinke regenbuien, storm maar ook de sneeuwtoppen waren nog flink te zien.

Het was een beetje jammer alleen dat elke keer als we een picknickplaats zagen, het of juist hard ging gieten, of het ding was dicht door wegwerkzaamheden. Uiteindelijk zijn we pas tegen vieren op een picknickplekje uitgekomen. Wel een hele fijne trouwens, lekker aan een snelstromende rivier en gras genoeg voor de kinderen om zich uit te leven. Het was er ook goed heet. Maar met af en toe onze voeten in het water en onze hoofden in de schaduw van bomen was het heel goed uit te houden. Daar zijn we dus lekker een tijdje gebleven. 

Het was daarna nog maar een half uurtje naar ons hotel. Dat is een soort van Oostenrijks huis, compleet met houtsnijwerk, glas-in-lood en bloembakken met geraniums. Heidi en peter zouden zich helemaal thuisvoelen :) Jodelahietie! We hebben wel lekkere ruime kamers, maar de bedden zijn erg smal, dus we zijn benieuwd wie wie op de grond gaat duwen vannacht. Tussen onze kamers zit een gezamelijk balkon waar we lekker samen op kunnen zitten en Iris en Renate nu de blog zitten te typen, die we hopelijk zo met Ronalds apparaatjes online kunnen zetten.

We hadden vanavond nog wat oponthoud van een Amerikaanse dame die op ons balkon was beland en maar bleef praten over haarzelf en foto’s bleef laten zien van haar kinderen en andere mensen die ze kende. Toen we haar uiteindelijk afgeschud hadden, zijn we op zoek gegaan naar iets waar we konden eten. We wilden eerst naar de brewery gaan (op advies van die kletskous), maar dat zat propvol en de kids waren inmiddels echt kapot, dus we moesten snel een hap naar binnen stoppen voor ze niet meer wakker te houden waren.

We zijn toen maar teruggegaan en Ronald en Edwin hebben even Mexicaans gehaald terwijl de vrouwen de kids in hun pyjama’s hesen. Het eten was overigens echt niet lekker. Maar goed, na tien stuks zwarte voeten poetsen, liggen de kinderen nu al een tijdje te slapen. Wij volgen zo ook, want morgen wordt het een drukke dag. Dan gaan we naar het Cavern Adventure Park, een pretparkje met ook druipsteengrotten hier bovenop een berg. We zijn benieuwd!

Ondanks deze leuke dag, was het wel een dag met een zwart randje. We hebben natuurlijk meegeleefd met het hele drama rondom de vliegramp. Wat een heftige beelden kwamen er voorbij van al die rouwwagens op een rij, pfff... ongelofelijk, wat een drama!