Hoodoos en trailloops

Zaterdag 27 juli

Vanmorgen wakker geworden in een vrij fris en erg regenachtig Bryce. Na een ontbijtje hebben we toch de moed verzameld en zijn we, bepakt en bezakt met regenkleding, op de shuttlebus gestapt die hier tegenover vertrekt. Lekker makkelijk!

De eerste stop was het visitor center. Daar was vandaag toevallig een geological festival met allerlei kraampjes en activiteiten op geologisch gebied. Vooral Bas vond het erg interessant, want er waren allemaal fossielen en dino-afdrukken te zien. Ook liet een man met behulp van een soort watertafel zien hoe canyons ontstaan. Erg interessant en leuk gedaan. Sowieso zijn er bij de nationale parken altijd erg veel dingen voor kinderen te doen en te zien.

In het bezoekerscentrum hebben de kids weer boekjes gehaald om junior ranger te worden. Vooral Emma wist het nog goed van vorig jaar (ze loopt regelmatig met haar Zion en Grand Canyon badges op J) en wilde hier weer graag aan deelnemen. In de boekjes staan allerlei opdrachten, waarvan ze er 4 moesten maken, plus ze moesten een rangerpraatje bijwonen en de parkfilm bekijken. De film hebben we als eerste gedaan, was wel mooi. Ik heb zelf een verzamelboekje gekocht waarin je muntjes van verschillende Amerikaanse bezienswaardigheden kan sparen. Leek me wel leuk om een nieuwe verzameling te beginnen... Beetje jammer dat ik die muntjes vorig jaar nog niet ontdekt had, dan had ik er al best veel gehad!

Na de film hebben we de shuttlebus gepakt naar sunset point. Daar was een ranger een praatje aan het houden over het ontstaan van Bryce. Was wel interessant, en de kids kregen gelijk hun handtekening voor in hun rangerboekje. Taak 1 volbracht! Verder moesten ze nog aankruisen wat ze allemaal zagen tijdens het wandelen, sporen aan dieren verbinden, vragen over het rangerpraatje beantwoorden en zelf een hoodoo tekenen. Dat is een door erosie afgesleten rotspunt, waarvan er hier heel veel zijn. Ook kregen ze allemaal een plastic handschoen, waarmee ze rommel moesten oppakken dat op de grond lag en in prullenbakken doen. Hier was met name Bas erg fanatiek mee. Het park is trouwens echt supermooi, misschien wel het mooiste waar we geweest zijn!

Toen de talk was afgelopen en wat taakjes waren volbracht, kon de wandeling beginnen. We gingen de navajo loop trail lopen, een wandeling van 2,2 kilometer met veel dalen en klimmen. Erg spannend voor de kids, we daalden zo tussen de hoodoos naar beneden en liepen er tussen, supermooi!! We waren net goed halverwege de afdaling, toen het weer begon te rommelen en donderen. Oh oh! Weer een onweersbui. En ja hoor, daar kwamen de eerste spetters al. Binnen een paar seconden goot het. Gelukkig waren we net bij een poort in de rotsen, dus daar konden we even veilig schuilen. Wel was het daarna flink glad geworden, oppassen geblazen! Toen we onderop kwamen, begon het weer te gieten en hebben we onder een overhangende rots gescholen. Toch handig, die rotsen! Maar wat een pokkeweer!

Na het vallen van weer even de laatste spetters, liepen we verder. Overal torenden hoodoos boven ons uit, en in de spleet groeiden hele oude bomen. Prachtig! Daar moest uiteraard in geklommen worden J De mannen en ik maakten veel foto’s, en Tim wilde meedoen. Die had een klein plastic speelgoedcameraatje mee, en daarmee stond hij steeds ‘foto’s’ te maken. Mafkeessie.

Na een tijdje relaxt te hebben rondgelopen, begon de weg opeens steeds stijler en stijler naar boven te lopen. De stijging terug naar het beginpunt was begonnen! Het ging behoorlijk omhoog. Gelukkig hielden de kids het nog goed vol. Vooral Bas en Emma hebben zonder klagen of uitrusten de hele klim gemaakt, kanjers! Ze vonden het zelfs heel leuk, al dat klimmen. Tim piepte eerst wel even toen hij zag hoe ver we naar boven moesten, maar daarna heeft hij het supergoed gedaan. Halverwege begon het alleen weer te rommelen, en een flinke bui barstte los. Nu hadden we geen rots om onder te schuilen, en we waren niet op tijd bij onze jassen, dus we zijn drijfnat geregend. Wel balen hoor, dat slechte weer hier!

Gelukkig waren we vrij snel bij de top en konden we een droge shuttlebus in vluchten. De bus bracht ons terug naar het visitors center, waar de kids hun rangerboekjes lieten controleren. Ze werden goed bevonden, en alledrie zijn nu de trotse bezitters van Bryce Canyon rangerbadges. Emma zei de hele eed in het engels na. Daarna zijn we nog even het museum in gegaan, op verzoek van de kids. Ook daar waren allerlei fossielen te zien, en ook opgezette dieren die in het park voorkomen. Het houten paard was het leukst :P

Toen moesten we snel weer naar de shuttle, want we hadden om 18.30 gereserveerd bij Ebenezers, een cowboy dinnershow. We waren nog drijfnat, dus moesten eerst snel ons even in droge kleding verkleden. Daarna zijn we meegereden met het treintje dat vanaf de campground naar het dorpje rijdt. We zijn voor de deur afgezet, wat fijn was, want het regende alweer.

De show was heel tacky natuurlijk, maar het was wel leuk om eens meegemaakt te hebben. Han, Gerda en de kids vonden het geweldig, die hebben ook nog gedanst op alle cowboymuziek. Emma heeft daarna een foto laten signeren door de band en is zelf nog op de foto geweest met de zangeres J Het wordt nog eens een echte cowgirl!

Nu snel slapen, want morgen moeten we vroeg op. We rijden dan naar Capitol Reef, en daar is een, naar het schijnt, hele mooie campground. Die werkt alleen volgens het principe first come, first serve, dus we moeten er bijtijds zijn om een plekje te bemachtigen. Ik ben benieuwd of het gaat lukken!