Klimmen onder de bogen

Dinsdag 30 juli

Wat leuk, meer reacties op de blogjes! Leuk om mee wakker te worden, want ik typ de verhaaltjes ’s avonds voor het slapen, en als ik wakker word, is het bij jullie al avond en sta ik dus op met de reacties!

Vanmorgen was het weer een stralend blauwe lucht, dus we hebben weer heerlijk buiten ontbeten. Al in de schaduw zelfs, want de zon was al flink warm. We zijn rustig begonnen, de kids hebben nog lekker een tijdje in de speeltuin gespeeld en wij hebben nog lekker buitengezeten. Tegen een uurtje of half 1 zijn we richting Arches gereden, een nationaal park dat bestaat uit heel veel natuurlijke bogen en tunnels van rotsen. Heel bijzonder!

Eerst natuurlijk een stop gedaan bij het visitors center. Die zijn altijd erg leuk, met veel informatie, snuffelboeken, souvenirs maar ook een parkfilm, plus vaak een museum met ook veel leuke dingen voor kinderen. Dit was geen uitzondering. We zijn er dus ook een tijdje zoet geweest. De kids kregen van opa en oma een multifunctioneel ding, dat tegelijkertijd zowel een fluitje, loep, zaklamp, thermometer, spiegel en kompas was. Waren ze erg blij mee (en papa Ronald ook met de fluitjes.... not!). Ondertussen heb ik onze reservering van 16.00 voor de fiery furnace wandeling herbevestigd bij de ranger. Die had ik voor drie volwassenen en 1 kind (Emma) geboekt. De boys waren nog te klein, dus helaas kon er 1 volwassene niet mee. Ronald offerde zich op om bij de jochies te blijven.

Maar eerst zijn we op wat uitzichtpunten gestopt om foto’s te maken. Vervolgens door naar de sand dune arch trail, een korte wandeling die leuk zou zijn voor kinderen. Dat was inderdaad ook zo, lekker in de schaduw, in het zand en vol rotsen en spleten waar ze op konden klimmen en mee konden spelen. De arch was ook mooi, bestaande uit twee rotsen die tegen elkaar aan leunden en daardoor een boog vormden.

Na de korte trail zijn we vast naar de parkeerplaats van fiery furnace gereden om ruim op tijd te zijn. Daar hebben we in de schaduw van de camper onze lunch gegeten (weer yoghurt met bosbessen voor de volwassenen). Om 16.00 was het dan zo ver. Ik, Gerda, Han en Emma gingen bepakt en bezakt met extra flesjes water op pad met een groepje mensen en de ranger, een vrouwelijke ranger die leuk vertelde.  

Het was een tocht van drie kilometer, drie uur lang, zonder wandelpaden. Echt wel een heftige wandeling, maar superleuk!! We moesten over rotsen klauteren, springen over ravijnen, ons tussen hele smalle spleten door wringen, als een spin tussen twee rotsen klimmen (1 voet op de ene kant, de andere op de andere kant en met beide handen opvangen), op onze billen naar beneden glijden en ook over een poel water heen over takken (en natte schoenen krijgen). Superspannend en leuk!

Emma vond het ook geweldig, al was het soms een beetje eng. We waren ook heel trots op haar dat ze het helemaal heeft uitgelopen, echt stoer! Ze was de jongste van de groep en deed alles zonder klagen en wilde vaak niet eens hulp. Stoere meid!

Tegen een uur of 19.15 waren we terug bij de parkeerplaats. Het laatste stuk was best heftig, omdat we naar boven moesten klimmen (zonder paden dus) in de felle zon. Maar we hadden het allemaal gered! Ronald stond boven al klaar met de camper en de jongetjes waren ons ontvangstcomité. Hij was in de tussentijd teruggereden naar het stadje om te informeren voor een boottocht in het canyonlandspark. Dat hadden we op een billboard gezien en leek ons leuk voor morgen. Helaas was het waterpeil te laag en gingen de boottochten niet door. Daana is hij teruggereden naar de wandeling van sand dune arch waar we daarvoor waren geweest, en heeft hij een picknickkleedje neergelegd in de schaduw. De boys hebben daar lekker in het zand gespeeld.

Na onze wandeling hebben we in Moab pizza gegeten. Wat wel fijn is voor de afwisseling, is dat onze campground hier middenin het stadje ligt. Daardoor hebben we winkeltjes en veel restaurantjes om ons heen. Ook wel weer eens lekker na al die ‘middle of nowhere’ campgrounds.