Dinsdag 22 juli
Trrrrrrring!!! Pffff... nu
al! We waren niet zo blij met onze irritante wekkers om drie uur vannacht. We
lagen er voor ons gevoel net in, toen die dingen alweer afliepen. Maar... het
is voor een goed doel! Vandaag begint namelijk onze grote reis naar Amerika!
Na een hoop geworstel met
slaperige kinderen (die vervolgens opeens toch weer ontiegelijk druk werden) en
zware koffers sjouwen, gingen we op weg met de taxibus richting Schiphol. Alles
ging snel, alleen hadden we even een situatione: Iris mocht bijna niet mee,
omdat ze haar eigen kinderen zou kunnen ontvoeren :) Die hebben namelijk niet dezelfde achternaam en
volgens een nieuwe regel moet je dan eigenlijk vanalles bij je uitgeprint
hebben. KLM deed gelukkig niet al te moeilijk, dus mochten we onze reis
vervolgen.
De vlucht ging eigenlijk
wel heel soepeltjes. De tijd vloog voorbij. We hebben ons goed vermaakt met
filmpjes, spelletjes, tekenen en Elize ook met slapen J En elkaars gezelligheid natuurlijk. De grote meiden
hebben nog allerlei loomknutsels in elkaar gedraaid.
Na 13 uur vliegen en een
tussenlandig in Detroit waren we dan eindelijk op de plaats van bestemming:
Denver in Colorado. Papa Ronald stond ons al op te wachten op het vliegveld. Die
was al anderhalve week in Amerika (Houston) om bij de shell te werken en was de
avond tevoren naar Denver gevlogen. Na de standaard dingetjes zoals security
checks, koffers ophalen en auto’s ophalen, konden we eindelijk naar het hotel
om te slapen... of toch niet! Want het was eigenlijk pas twee uur in de middag,
en slapen was dus een no-go. Daar had Bas niet zo’n boodschap aan, want die zat
in de lobby op de bank en vervolgens hing hij opeens ondersteboven met zijn
hoofd op de grond te pitten.
We besloten een stukje
richting de stad te rijden om daar een hapje te eten. Dat zou volgens de mannen
ongeveer een kwartiertje rijden zijn, maar dat was ietsjepietsje meer. Echt
ietsjepietsje maar hoor... Affijn, na anderhalf uur waren de vrouwen de mannen
kwijtgeraakt en stonden ze ontmand (letterlijk en figuurlijk) zonder mannen,
telefoonbereik, wegwijsapps etc. zonder eten middenin de stad. Ehmmm...
probleempje! Gelukkig werkte na een tijdje toch het Amerikaanse nummer van
Ronald en konden we op hun aanwijzingen de weg terug richting hotel vinden.
Vanavond maar gelijk even regelen dat ook de vrouwen bereikbaar en bewapend met
wegenkaart-apps zijn!
Omdat iedereen (behalve Ronald) inmiddels instortte van de slaap, hebben we maar snel een hapje gegeten bij de Mac en zijn we daarna gelijk gaan slapen. Welteruste!
Omdat iedereen (behalve Ronald) inmiddels instortte van de slaap, hebben we maar snel een hapje gegeten bij de Mac en zijn we daarna gelijk gaan slapen. Welteruste!
Leuk om jullie reis weer te kunnen volgen.
BeantwoordenVerwijderenHopelijk brengt het geen problemen met zich mee op de terugreis dat jullie die papieren niet hebben.
Groetjes Anita