Kroko's en airboats

Zaterdag 20 februari

Na een vroeg ontbijtje is Ronald even met Bas op stap gegaan om voor hem een drankje tegen het hoesten te halen, want hij is vannacht flink gaan hoesten. Intussen heb ik de spullen weer ingepakt en na wat georganiseer konden we vertrekken. Bestemming: Miami! Maar wel met een tussenstop in de Everglades, het moerassige National Park van Florida. 

We waren net goed en wel drie kwartier op weg, toen onze biologische klokken begonnen te roepen dat we moeten eten. Of eigenlijk riepen onze drie klokjes op de achterbank dat. En niet zachtjes en 1 keer ook. Een vluchtige blik op de navigatietelefoon vertelde ons, dat we vlakbij een Cracker Barrel waren, een van onze favorieten waar we altijd proberen een keer te ontbijten/lunchen/brunchen. Daar moesten we natuurlijk naartoe! 

Eerst uiteraard even de verplichte foto op de schommelstoelen. Daarna lieten we de kinderen even los in het winkeltje. Een enthousiaste mevrouw sprong daar nog op me af om luidkeels te verkondigen dat ze 'almost the same bag' had, zo 'amazing'! :) (ik weet niet of ik dat nou wel zo leuk moet vinden... ;)) Met volle buiken, een volle shopper en een wat legere portemonnee verlieten we deze ontbijttempel weer. Het was weer erg leuk en lekker!

Na nog een uurtje rijden kwamen we bij de Everglades aan. Bijzondere omgeving hoor. Overal moeras, water, hoge uitstekende boomwortels en veel jungleachtige planten. We hadden bijna zin om aan een liaan te gaan slingeren. We reden eerst naar het kantoortje van Captain Jack, een aanrader van de mensen op het Amerikaforum. Daar boekten we de combi van een gatorshow, dierenparkje en een airboattour van een uur door de glades. Vroege vogels als wij altijd zijn (ahum), hadden wij de laatste show alweer bijna gemist en moesten we haasten om er bij te zijn. Op naar het dierenparkje dus!

We arriveerden bij een nogal sjofel uitziend gebouwtje. Door een nog sjofeler deurtje moesten we naar de show. We zagen een groep mensen staan om een grote kooi heen. In die kooi zat een man bovenop een levende kroko. Krok had niet zo'n zin om mee te doen aan de show, dus de man zat enorm aan hem te sjorren en tikken om het beest zover te krijgen zijn bek open te doen. Na vijf minuutjes konden wij het niet meer aanzien. Arm beest! (Je zou toch bijna wensen dat het dier even een hap van zijn kleine teen nam...) We glipten weg en liepen nog wat rond in het parkje. Allemaal vierkante hokjes zonder begroeiing waar de dieren in hun eentje met een doze blik rondjes aan het lopen waren. En een hok met een stuk om dertig krokodillen half bovenop elkaar, ook zonder begroeiing of beplanting. Echt een troosteloze boel, zielig voor die dieren! Dat zoiets nog mag in een westers land... Emma moest er bijna van huilen, Tim vond het ook zielig en Bas vond het maar stom daar. We werden er zelf ook niet vrolijk van, dus zijn snel weggegaan.

Op naar de airboattour! We kwamen aan bij een klein gebouwtje en kregen een eigen kapitein toegewezen. Zijn naam ben ik even kwijt, maar ik zal het morgen even aan Ronald vragen, want we hadden hem beloofd zijn naam te noemen ;) Sorry captain! De kinderen moesten een zwemvest aan. Emma's gezicht betrok al, want ze vindt die dingen vreselijk en stijlloos... :P Ze vertelde hem dus snel dat ze bijna 11 is en goed kon zwemmen. De captain was overtuigd, Emma mocht zonder. Blij meisje!

Met zijn 5en bestegen we de airboat. Er zijn veel maatschappijen die met grotere boten werken, maar hier kregen we een priveboot, die ook door smalle tunneltjes en stroompjes kan varen. En wat was het leuk! We begonnen rustigaan en vaarden door de mangrove heen. De tunnels van bomen en boomwortels werden steeds smaller, een erg mooi en bijzonder gezicht. Na een tijdje moesten we onze gehoorbeschermers op (superfijn voor Bas dat die er waren!) en ging de captain een stuk racen! Keihard door het water, met scherpe bochten en soms een hele 180-draai. Emma en Tim zaten helemaal te stralen, die vonden het geweldig. Bas zat hard in Ronalds hand te knijpen, hij vond het best spannend. Ronald kon ook geen foto's maken, want als hij hem even losliet, schoot Bas in de paniekmodus. Toch zag ik af en toe een glimlachje verschijnen en achteraf zei hij dat hij het leuk had gevonden. 

Halverwege zagen we wat drijven in het water. Dichterbij gekomen, zagen we dat het een alligator was! We konden heel dichtbij komen, pas binnen een meter zwom hij weg. Een stuk verderop zag de captain dat er ook een groepje wasbeertjes zat. Daar vaarden we naartoe. De diertjes waren echt totaal niet bang en klommen zelf een stukje op onze boot. Zo schattig! We hadden vissenvoer aan boord, en de kinderen mochten even de vissen voeren. Dat vonden de wasbeertjes ook wel interessant, die kwamen gewoon bij ons bedelen!

Na een uurtje vaarden we weer terug naar de aanlegplek. Het was echt een leuke tocht, een aanrader voor iedereen die naar Florida gaat! En dan bij Captain Jack gaan he! :) 

We moesten daarna nog anderhalf uur verder rijden naar ons hotel in Miami. Helaas werd Bas met de minuut beroerder en al snel lag hij met knalrode wangen in diepe slaap. Ah nee he, toch echt die rotgriep! :( Arm kind! Bij het hotel kon hij amper nog op zijn benen staan. We hebben hem naar boven geloodst, we moesten alleen toch echt nog even avondeten. Ik ben maar even bij hem gebleven en heb hem in zijn pyjama gehesen. Saampjes hebben we even wat gegeten van het roomservice menu (hij een paar hapjes kip en wat slokjes melk) en toen viel hij gelijk in slaap. Ronald heeft nog met Emma en Tim beneden in het restaurant een klein hapje gegeten. Hopelijk is Bas morgen wat opgeknapt! We hebben een tour door Miami gepland en dat zouden we heel graag willen doen... Duimen jullie mee? (en ook dat niemand anders ziek wordt...)