Toverstafjes en vermoeide voeten

Dinsdag 23 februari

Tim had flink onrustig liggen zweten vannacht en voelde vanmorgen heel warm aan. Snel het wonderdrankje er maar in dus! Gelukkig ging de koorts al snel flink zakken. Hij wilde wel naar het pretpark, maar dan wel in een buggy. Geen probleem, die konden we huren voor hem. 

Ronald had gelezen dat je leuk en goed kan ontbijten bij de Leaky Cauldron in het Harry Potter gedeelte van Universal Studios. Dat was een leuk plan! We stapten op de hotelbus en na het regelen van een buggy gingen we op pad naar Diagon Alley, het straatje uit Harry Potter waar alle tovenaarsleerlingen hun schoolbenodigdheden kochten. Een echte toverstraat dus. En wat was het superleuk gemaakt! Echt een must-see voor Harry-fans. Het thema was overal goed doorgevoerd, je kwam echt ogen tekort om alles te bekijken! Elke etalage, elk huisje, alles was echt mooi nagemaakt en heel sfeervol, en overal hoorde je de filmmuziek en -geluiden.

The Leaky Caudron was ook helemaal in stijl nagebouwd en ingericht, leuk om mee te maken. Het eten was voor een pretpark wel goed. Vlak buiten het restaurant lag de bank van de tovenaars, Gringotts, wat de ingang is van de grootste attractie van Diagon Alley: Harry Potter and the Escape from Gringotts. Ronald ging er eerst in met Emma en Bas. Tim durfde niet, dus ik ben met hem door de toverstraatjes gelopen. Ze kwamen erg enthousiast uit de attractie. 

Emma wist me te melden dat je in het begin wel a-la-achtbaan even hard naar beneden ging, maar daarna was het meer draaien en rijden, zonder achtbaangevoel. 'Dat kun jij nog net, mama!'. Hmmm... oke... Ik was wel erg benieuwd, dus heb mijn achtbaanangt onderdrukt en heb me mee laten slepen. Brrr... Heel gespannen ben ik in zo'n karretje gaan zitten, en inderdaad: je stopt, diagonaal hangend in de lucht voor een groot donker gat. Oh no!!!! Waar ben ik aan begonnen! En toen denderde het karretje uiteraard loeihard naar beneden. Net toen ik dacht: 'ik wil er uit!' was dat alweer voorbij en volgde er echt een hele coole ride! Echt niet te missen, zo supermooi gemaakt!

Met trillende beentjes stonden we weer buiten. Althans, ik. We zagen een heleboel mensen lopen met toverstafjes, waar ze steeds bij allerlei punten mee liepen te zwaaien. Het bleek dat die stafjes allemaal interactieve dingen activeerden. Zo kwam er een kikker uit een doos gesprongen, of een paraplu begon opeens te regenen. Dat wilden wij natuurlijk ook proberen! De toverstafjes kwamen uit de winkel van Ollivander, net als in de boeken/films. We gingen in de korte rij staan om daar ook naar binnen te gaan. In een kleine groep werden we naar binnen gelaten. We liepen een kamer binnen met heel veel toverstaffen en daar kwam Ollivander uit de films aangelopen. Hij pikte Bas (of all people) uit het publiek en haalde hem naar voren. Voor hem ging hij a-la-harry-potter een bijpassende toverstaf uitzoeken. Bas kreeg een paar keer een toverstaf in zijn handen, maar de dingen die hij er mee moest toveren, mislukten steeds. Uiteindelijk kreeg hij er eentje waar een haar van een eenhoorn in verwerkt was, zei Ollivander. Daarmee deed Bas wel een goed werkende spreuk.

Bas was inmiddels natuurlijk steeds benauwder gaan kijken en stond ons met een boos gezicht op te wachten. Want iedereen had naar hem gekeken en hem uitgelachen, vond hij. We probeerden op hem in te praten dat het juist heel erg leuk was dat hij gekozen was, maar hij was er even goed klaar mee en wilde daar weg. Tim en Emma zochten ook een toverstaf uit. We hebben daarna nog een tijd in Diagon Alley doorgebracht om met verschillende toverzwiepen en zwaaien met de stafjes de interactieve dingen aan het bewegen te krijgen.

Toen we even uitgetoverd waren, zijn we in the Simsons gegaan. Die attractie kenden we nog uit LA, een hele grappige achtbaansimulatie waarbij je in een karretje zit dat alleen wat beweegt. Tim vond het nog wel erg spannend. Voor hem zijn we daarna in een of ander draaiding van de Simpsons geweest, even iets minder engs. Emma, Bas en ik zijn ook nog in Transformers geweest, echt zo'n leuke attractie! 

Hierna waren we benieuwd naar het andere park van Universal, Islands of Adventure. Als je voor beiden parken kaartjes hebt, kun je op de Hogwarts Expres stappen, de trein die in de avonturen van Harry Potter de leerlingen naar hun magische school brengt. Die trein was echt een attractie op zichzelf. Het lijkt net of je naar buiten kijkt, maar door de ramen speelt er een soort film af, waardoor het echt lijkt of je in het land van Harry Potter bent. Echt erg leuk gedaan.

We stapten uit middenin Hogsmaede, het dorpje bij Hogwards uit Harry Potter. Ook dat was weer heel goed en mooi nagemaakt. Daar wilden we natuurlijk graag het kasteel bekijken. Daarbinnen was ook een nieuwe attractie: the forbidden journey. We konden daar de child-swap doen: 1 volwassene blijft bij het kind dat niet durft/mag meegegaan, en de andere gaat in de attractie. Daarna wisselen ze om. Je hoeft dan niet opnieuw in de rij te staan. Best handig, zou je denken. Ronald ging eerst met Emma. De jongens durfden beiden niet, dus daar bleef ik even bij. Daarna konden we ruilen. Alleen... Emma vond de attractie heel erg! En ze wilde dus echt niet nog een keer. Ik vond het niet gezellig om alleen te gaan, dus ik moest even overslaan. Wel heel jammer, want Ronald zei dat het echt een hele goede attractie was. Nouja, komt nog wel een keertje dan. In ieder geval heb ik Hogswart gezien!

Inmiddels liep het alweer tegen vijf uur. We hebben dus maar even gegeten. Dit keer in een ander restaurant in het Harry Potter thema: the 3 broomsticks. Ik en Ronald hadden kip met aardappeltjes en een maiskolf, wel lekker. We wilden daarna teruglopen en de bus naar het hotel nemen, maar onderweg kwamen we een pratende fontein tegen die echt interactie met je had. De kinderen vonden hem geweldig, dus we zijn daar een tijd blijven hangen. Hij kenden hun namen en speelde zelfs het Wilhelmus voor de kids toen ze zeiden dat ze uit Nederland kwamen! :) Tim werd weer een stuk fitter en stond te dansen en te springen.

Teruglopend zagen we dat de rest van het park er ook gezellig uitziet en dat het Dr Seuss gedeelte heel leuk is voor Tim. Daar gaan we dus morgen maar beginnen, want Tim is in niet zo veel attracties geweest vandaag. We wilden naar de hotelbus lopen, maar namen per ongeluk de looproute en kwamen daar pas na 10 minuten achter. Beetje lang om nog om te keren, dus dan maar verder lopen. Uiteindelijk was het nog dik een half uur lopen. Net een beetje te veel voor iedereens vermoeide voeten na een hele dag door parken slenteren. Maar we weten in ieder geval hoe we niet bij de bus moeten komen nu ;)