We beginnen vandaag lekker relaxt. Ontbijtje, boekje, even
een wasje draaien. De was is buiten overigens binnen twee uurtjes kurkdroog.
Niet gek, het voelt hier als een levende droger. Rond half 3 vertrekken we
richting stadje. We hebben gelezen over een groot zwembad in de buurt en de
kids willen heel graag zwemmen bij deze hitte.
Het zwembad is inderdaad groot en mooi. Een groot
binnenzwembad dat half open is en lekker gekoeld en twee (en half) buitenbaden,
een ondiep bad met glijbaantjes en een dieper bad met stroomversnelling,
jacuzzigedeelte en sportbad. We plonsen er lekker in en vermaken ons ruim twee
uurtjes heerlijk in het lauwe water. Dan roepen de lifeguards dat er onweer op
komst is, en iedereen het buitenbad uit moet. Snel verzamelen we alle spullen.
We kleden ons gelijk maar aan, want om kwart voor zes moeten we ons melden bij
de boten verderop in het dorp.
We hebben voor vanavond een boottocht geboekt over de
Coloradorivier. Onderweg naar het vertrekpunt begint het alleen te onweren en
keihard te regenen. Oei… gaat het nu nog wel door? We wachten een tijdje in de
auto tot de ergste regen iets voorbij is. Dan gaan Ronald en Bas bij het kantoortje
vragen of de tocht doorgaat. Ronald komt wat geirriteerd terug. De dame bij het
kantoor was nogal bijdehand tegen hem, en zij dat het een kwestie van een ‘attitude’
was. Het was vast bijzonder mooi op het water tijdens de onweer, natuurlijk
ging het door.
Met nog een paar andere groepjes mensen worden we op stoelen
onder een afdakje neergeplant om te wachten op de boot. In plaats van dat het
droger wordt, gaat het steeds harder gieten, tot het echt stortregent en
stormt, zodat we kletsnat worden op onze stoeltjes. We vluchten allemaal naar
binnen, het restaurantje in. Daar komt een dame van de bootmaatschappij ons
nieuws brengen. ‘The captain just called. We cannot go into the boats during
this storm. We’re sorry”. Wat nou, attitude?
We krijgen de verzekering dat het geld teruggestort wordt,
en moeten weer vertrekken. Jammer hoor. Het is zo mooi vanaf het water tussen
die rode rotsen. Maar goed, niks aan te doen. We besluiten naar de Sunset Grill
te gaan, een restaurantje bovenop een berg met een prachtig uitzicht over het
stadje en de bergen. Drie jaar geleden hebben we daar al eens heerlijk gegeten, ook met Han en Gerda.
We rijden naar boven en laten ons door een heel erg vrolijke serveerster
bedienen van lekker eten. ‘Absolutely!’, roept ze enthousiast uit met een
bigsmile op ongeveer alles wat we zeggen. Het lijkt nog gemeend ook.
Met volle buikjes rollen we de berg weer af. In het centrum
halen we nog even een ijsje of een cupcake. Dan rijden we weer terug naar het
huisje, waar de kids inmiddels op bed liggen. Morgen vertrekken we weer uit dit
fijne huis. Mocht je ooit in Moab zijn, dit is echt een aanrader: rim village
via booking.com, ze hebben verschillende appartementen, echt niet duur en het
zijn dus gewoon hele luxe huisjes met alles er op en er aan. Wij zitten in
appartement A3. Tot morgen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten