Vandaag is een inpak-verhuis-boodschappen-rij-dagje. Ik word
rond een uurtje of kwart voor zes wakker van Bas, die vraagt of ik zijn ipad in
een lader kan doen. Ook goedemorgen… Bas heeft tijdens de reis veel geslapen en
is nu uitgerust. Ik sleep mezelf uit bed en regel het voor hem, om vervolgens
neer te storten en nog een uurtje verder te slapen. Om zeven uur heeft Ronald
het op zijn heupen, hij moet NU eten hebben. Weer goedemorgen. Ik help de
jongens (want we slapen op een kamer met de jongens, Emma slaapt bij opa en
oma) met hun kleding en de mannen gaan richting ontbijt. Met Emma, want die staat
inmiddels ook aangekleed bij ons voor de deur. Ik douche nog even rustig en
uitgebreid en ga ze dan achterna.
Het ontbijt is goed. Gerda en Han arriveren na een tijdje
ook. We kunnen wafels bakken, bagels en brood roosteren, fruit en havermoutpap
pakken en gebakken eitjes. Vanuit onze ooghoeken zien we een vrouw waar ik wel
zes keer in pas aan komen schuifelen en zich met moeite op een stoel hijsen.
Haar buik hangt zo ongeveer tot haar knieën, die niet te identificeren zijn. De
jongens gapen haar met open mond aan. Ik tik ze snel aan: ‘Niet staren!’. Ze
schept ook enorme porties op van die dingen die wij juist laten staan.
Na het eten gaan Ronald en Han de stad in. Han wil graag
kijken bij een grote sportzaak voor een goede verrekijker. De kids willen
ondertussen wel even in het binnenzwembadje van het hotel plonsen. Gerda duikt
er ook in. Ik heb niet zo’n zin in zo’n klein binnenbad. Ik installeer me aan
een tafeltje bij het zwembad met mijn laptop en typ de rest van mijn verslagje
af en doe wat administratie.
Om twaalf uur moeten we uit de kamers. Han en Ronald zijn
net op tijd terug om te helpen met de koffers. Ze zijn alleen naar de sportzaak
geweest, Ronald zijn sim-en kabelaangelegenheden moeten nog gebeuren. We slepen
al onze zooi weer naar de auto’s en rijden naar de Target, een enorm grote
supermarkt (a la tien keer mega-appie). Ronald gaat naar de kabel/telefoon/technische/sim-winkel.
We dwalen een hele tijd rond in de megawinkel. Wat een spullen! Op ons lijstje
staan ondermeer: stoelverhogers voor Bas en Tim, een koelbox, zonnebrand, badhanddoeken,
een lading waterflesjes en petjes voor de kids. Uiteraard gaan we met veel meer
weg. Ronald heeft ook alles gevonden dat hij nodig had. We scoren nog even een
minipizza bij de pizzahut en kunnen dan eindelijk op weg.
We rijden een behoorlijke tijd door de drukke stad (Denver
is erg groot) en gaan dan richting bergen. Wat een prachtige route weer! We stijgen
en dalen over de hoge bergen. Er ligt nog veel sneeuw op de toppen en we zien
de temperatuur flink dalen. Van de 36-graden-hitte in de stad naar 10 graden in
de bergen. De lucht begint ook steeds donkerder te worden en al snel begint het
te regenen. Wat jammer, met een blauwe lucht ziet alles er toch veel mooier
uit.
Het landschap verandert steeds. Het eerste deel van de rit
gaat door een alpen-achtig gebied (uitlopers van de Rockies). Na een tijdje
verschijnt er steeds meer rood in de rotsen en wordt het ook iets minder
bosrijk. We rijden een uurtje of twee goed door en besluiten dan even een stop
te maken. Heel toevallig komen we op exact dezelfde stop terecht waar Ronald,
ik en de kids twee jaar geleden ook zijn geweest. Een fijne stop, met
picknicktafels onder de bomen, veel gras en een snelstromende rivier. Waar die
twee jaar geleden nog helemaal natuurlijk was, is er nu een boothelling gemaakt
en zijn de grote stenen er netjes langs gelegd. Best zonde eigenlijk. Maar het
blijft een fijne stop.
We spelen een tijdje met de kids met een bal (lummeltje) en
drinken even wat. Daarna lopen we even richting de rivier. Emma, Bas en Tim
klimmen met Gerda over de grote stenen in het water. Dat is leuk, tot Tim
opeens begint te gillen. Hij struikelt en valt zo in het water. Drijfnat
natuurlijk! Ik til hem er uit, zet hem op een picknickbankje en ga naar de auto
voor droge kleren. Ronald komt mee en pakt een handdoek voor Tim. Hij rent
vooruit om hem een handdoek om te slaan, maar het is niet meer nodig. Meneertje
heeft besloten dat hij toch al nat was, dus kon hij net zo goed onder een
sproeier gaan spelen. Duh. We hijsen hem toch even in droge kleding en gaan dan
de auto weer in, want het is nog bijna een uur rijden en inmiddels is het
alweer half acht ’s avonds.
Rond half negen komen we bij ons hotel aan. We dumpen de
koffers snel in de kamers. Inmiddels voelen we het tijdsverschil wel weer. We
zijn allemaal moe, vooral de kinderen. Maar we moeten nog wel even een hapje
eten. Dus maar weer even de auto in. Ver rijden willen we niet meer, dus we
rijden wat rond in het stadje (Rifle in Colorado) en besluiten bij een
grillzaakje naar binnen te gaan. Not. ‘I’m sorry m’am, we close at nine!’. Oei.
De pizzatent ernaast is ook al dicht. Daarnaast zit een McDonalds. Nouja, dan
daar maar even een snelle hap. Niet echt lekker, maar wel snel. Gelukkig
blijven de kids nog even wakker om wat naar binnen te werken. Daarna rijden we
snel weer naar het hotel en vallen allemaal heel snel in slaap.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten