Alcatraz en Chinatown

Zo... dat was een lange dag! We waren met zijn allen wakker om 4 uur vannacht. We hadden vanochtend dus veel tijd voordat we ergens konden ontbijten. De kids zaten om 5 uur al lekker te badderen. Toen het eindelijk een redelijke tijd was (6.30), hebben we een ontbijtje op bij Mels Drive hiernaast. Nouja, ontbijtje... we zaten er erg vol van :) Het was overigens erg koud vanochtend, een graadje of 8 en zwaarbewolkt, miezerig. Brrr!

Daarna hebben we de bus genomen naar Pier 33, vanaf waar we een plekje op de boot hadden gereserveerd naar Alcatraz, het gevangeniseiland. De rondleiding daar was erg interessant. Op een gegeven moment was iedereen de audiotour een beetje zat, maar Emma zat er helemaal in en wilde m helemaal afmaken! Supergeconcentreerd en serieus volgde ze alle stappen en routes. Ze vond het allemaal erg spannend! Daarna had ze veel te vertellen over de ontsnappingspogingen.

Na de boot terug hebben we rondgelopen op de verschillende pieren en Fishermens' Warf, het vissersgebied. Wel heel leuk en gezellig, maar wij vonden het veel te druk en kregen een beetje stress van al die hordes toeristen die door elkaar dromden en duwden. Wel hebben de kids en ik uiteraard een ritje in de beroemde draaimolen gemaakt. En op pier 39 zagen we zowaar 2 verdwaalde zeeleeuwen (die liggen daar altijd met hele groepen, alleen rond deze tijd zijn ze er vandoor om voor kleine zeeleeuwtjes te zorgen). Leuk hoor, zo in het wild! Bas vroeg zich af wanneer de show zou beginnen ;)

We wilden de toeristische drukte ontvluchten door naar Chinatown te gaan. Dat lukte, al was het daar evengoed heel erg druk, maar dan met Chinezen. Wel heel leuk om even gezien te hebben, zo'n andere sfeer daar! We hebben even een hapje gedaan in een Dim Sum tentje met Chinezen die bijna geen engels spraken ('dizz Dim Sim is wif sim!' Sim? 'Yesss, sim!' wijst op het woord 'shrimp' ;)) Daarna even tussen alle winkeltjes slenteren. Wat een hoop troep verkopen ze daar! Alleen maar plastic zooi, kermisspul en een hoop kitsche beeldjes. Wel apart hoor, al dat Chinees, midden in Amerika. Het weer was trouwens in de loop van de dag behoorlijk opgeknapt, graadje of 18 en een zonnetje. Helemaal prima!

Vanaf daar zijn we gaan lopen naar downtown, even wat windowshopping maar we waren flink moe. Na een tussenstopje bij Starbucks in het Hilton om de hoognodige cafeine binnen te krijgen, zijn we doorgelopen naar onze buurtjes Mels voor het avondeten. Iedereen was behoorlijk kapot, en uit angst dat de kids weer in slaap zouden vallen zodra ze een bed zagen in de hotelkamer, zijn we maar gelijk doorgegaan voor een vroeg dineetje. Daarna snel de bedden in. Wat hebben ze het weer goed volgehouden, die ukkies! Tim heeft nog wel anderhalf uur in de buggy geslapen maar Emma en Bas zijn gewoon doorgegaan, zelfs zonder opvallend sjaggo te zijn!

Toen Bas bijna in slaap was, kwamen we er nog achter dat zijn DS weg was!! Paniek, want die is toch wel onmisbaar tijdens zo'n reis! Hij dacht zelf te weten dat hij hem in de stoel bij het Hilton had laten liggen toen we koffie dronken. Ronald belde het Hilton, maar daar zeiden ze dat ze niks gevonden hadden. Omdat Bas het bleef volhouden, en hij meestal wel gelijk heeft, is Ronald net voor de zekerheid wezen kijken. Een meneer die daar ook al zat toen wij er eind de middag waren, zei gezien te hebben dat mensen hem vonden en hem naar de balie hadden gebracht! Als ze zeiden dat ze niks hadden gevonden, was hij getuige, zei hij. Superaardig natuurlijk! En jawel, met dit verhaal toverde de receptie zowaar de DS tevoorschijn! Wat geweldig dat er zulke eerlijke mensen bestaan die een duur apparaat gewoon inleveren!!! Bas gaat zo blij zijn morgenochtend!!!

Inmiddels liggen de kindjes lekker te slapen. Om een uurtje of half 8 waren ze allemaal onder zeil, netjes toch? Hopelijk trekken ze de hele nacht door, dan zijn zij in ieder geval klaar met de jetlag. Nu wij nog... ik lag om 8 uur alweer even te pitten naast Timmetje, maar gelukkig werd ik weer wakker. Nu nog maar even een half uurtje of uurtje proberen wakker te blijven.

We zitten trouwens in hotel The Opal, in downtown SF. Best een fijn hotel. Oud, sfeervol en goede bedden. Geen luxe, maar betaalbaar en goed bereikbaar, dus helemaal prima. Wel erg gehorig trouwens, maar lang leve de oordopjes!

Morgen vertrekken we naar Monterey, een kleinere stad aan de westkust, hier 200 kilometer vandaan. Eerst willen we de Golden Gate bridge nog even van dichtbij proberen te bekijken, want die hebben we vandaag alleen vanuit de verte gezien. Welterusten voor nu! Ik ga nog even de foto's bewerken en hierbij plaatsen.