Dinsdag 24 juli
Vandaag zijn we vanuit de bizarre stad vertrokken naar Zion, een nationaal park in Utah. Onderweg werden we weer getrakteerd op prachtige uitzichten. Elke bocht die je neemt, ben je weer verrast met het landschap dat daarna komt. Het is steeds weer heel anders!
We hebben een kleine omweg gemaakt via de Valley of Fire. Dat is een staatspark, dus onze nationale park passen golden hier niet. Tientje per auto gedokt en karren maar. We reden een klein stukje, en ik begon me net af te vragen of dit de omweg wel waard was, toen er opeens knalrode rotsen voor ons opdoemden in de vreemdste vormen! Echt heel vreemd, zo uit het niks. We zijn meerdere keren gestopt om even foto's te maken, want het was echt heel mooi en apart.
Daarna doorgereden, we passeerden op een gegeven moment de staatsgrens tussen Nevada en Arizona, maar dat was van korte duur, want tien minuten later gingen we alweer over de grens naar Utah. Drie staten in 1 dag! Richting Utah werd het landschap steeds groener. Best fijn om weer eens bomen te zien na al die woestijn en droogte.
En toen waren we bij ons hotel, de Desert Pearl Inn in Springdale bij Zion. Wat een fijn hotel! Redelijk kleinschalig, met verschillende kleine, lage gebouwtjes en overal fijne grasveldjes waar de kids op kunnen spelen en Bas kan voetballen. En een heerlijk, redelijk groot zwembad! Hier gaan we nog veel plezier van beleven!
Ik moet trouwens zeggen dat ik de dagen waarop we van adres verkassen wel onderschat had van te voren. De meeste keren moeten we een kilometer of 250 rijden, en ik dacht dat als we 's morgens weg gingen, we de rest van de dag nog wel zouden hebben om op de plaats van bestemming door te brengen. Maar het valt behoorlijk tegen. Voor 10en zijn we nooit weg, daarna moet je toch af en toe stoppen voor plaspauzes, dan volgt de lunch en je mag vaak niet hard rijden op die kronkelige bergweggetjes. De reisdagen zijn echt reisdagen. Iets om een volgende keer rekening mee te houden als we nog eens een rondreis maken (vast wel).
Vandaag zijn we vanuit de bizarre stad vertrokken naar Zion, een nationaal park in Utah. Onderweg werden we weer getrakteerd op prachtige uitzichten. Elke bocht die je neemt, ben je weer verrast met het landschap dat daarna komt. Het is steeds weer heel anders!
We hebben een kleine omweg gemaakt via de Valley of Fire. Dat is een staatspark, dus onze nationale park passen golden hier niet. Tientje per auto gedokt en karren maar. We reden een klein stukje, en ik begon me net af te vragen of dit de omweg wel waard was, toen er opeens knalrode rotsen voor ons opdoemden in de vreemdste vormen! Echt heel vreemd, zo uit het niks. We zijn meerdere keren gestopt om even foto's te maken, want het was echt heel mooi en apart.
Daarna doorgereden, we passeerden op een gegeven moment de staatsgrens tussen Nevada en Arizona, maar dat was van korte duur, want tien minuten later gingen we alweer over de grens naar Utah. Drie staten in 1 dag! Richting Utah werd het landschap steeds groener. Best fijn om weer eens bomen te zien na al die woestijn en droogte.
En toen waren we bij ons hotel, de Desert Pearl Inn in Springdale bij Zion. Wat een fijn hotel! Redelijk kleinschalig, met verschillende kleine, lage gebouwtjes en overal fijne grasveldjes waar de kids op kunnen spelen en Bas kan voetballen. En een heerlijk, redelijk groot zwembad! Hier gaan we nog veel plezier van beleven!
Ik moet trouwens zeggen dat ik de dagen waarop we van adres verkassen wel onderschat had van te voren. De meeste keren moeten we een kilometer of 250 rijden, en ik dacht dat als we 's morgens weg gingen, we de rest van de dag nog wel zouden hebben om op de plaats van bestemming door te brengen. Maar het valt behoorlijk tegen. Voor 10en zijn we nooit weg, daarna moet je toch af en toe stoppen voor plaspauzes, dan volgt de lunch en je mag vaak niet hard rijden op die kronkelige bergweggetjes. De reisdagen zijn echt reisdagen. Iets om een volgende keer rekening mee te houden als we nog eens een rondreis maken (vast wel).
Onze max is ongeveer 200km, in Zuid-Afrika is dat fijn te doen. Soms kan het niet anders en moet er een dag toch 300 km gereden worden maar dan ben je het ook wel zat idd. En dan is het fijn als je op de plek van aankomst niet 1 dag maar 2 dagen verblijft.
BeantwoordenVerwijderen