Boten, water en rotsspleten

Zondag 29 juli

We hebben vanmorgen gebruik gemaakt van het gratis ontbijt van ons hotel. Was best leuk, want je kon zelf pancakes bakken met een machine. Na een druk op de knop kwam er beslag op een soort lopende bandje en dan werd het langzaam er doorheen gereden en kwam er een kant-en-klare verse pancake uitgevallen op je bordje. Dat vond vooral Bas natuurlijk erg interessant, die wilde gelijk het hele hotel van pancakes voorzien ;) En morgen mag hij weer! (ik zal er morgen een foto van maken).

Na het ontbijt en een koffie bij Starbucks zijn we naar het Glen Canyon nationale park geweest, naar Lake Powell, waar we vlakbij zitten. We zagen vanuit de verte een hele berg boten liggen, en het leek ons leuk en mooi om ook een boottochtje over het meer te maken. Dat was nog best een wandeling naar beneden. Toen we bij die boten kwamen, bleek het echter alleen een haven te zijn, zonder kantoortjes of winkeltjes of wat dan ook. Hmm... maar eens even vragen hoe we op zo'n boot konden belanden. Daarvoor bleek je bij het hotel te moeten zijn waar we bij geparkeerd stonden. Moesten we dus weer helemaal naar boven klimmen. Ach ja, dat houd je van de straat ;)

Bij het hotel hebben we een boottochtje met een rondvaartboot geboekt van anderhalf uur over Lake Powell. We moesten nog een klein uurtje wachten, dus konden we mooi even snel lunchen. Daarna iedereen verzamelen en aan boord van de Canyon Explorer (origineel hoor). Bas vond het wel een beetje eng om aan boord te stappen over het water en vond het ook wel erg spannend om op het dek te zitten, maar we hebben hem gewoon neergezet. Na een minuut was zijn angst voorbij en vond hij het prachtig! We zijn eerst naar de Glen Canyon dam gevaren. Op het open water ging de boot behoorlijk hard, wat Emma en Bas heel leuk vonden en wij heerlijk, want dan stond er een lekker windje, wat de warmte wat wegnam.

Daarna naar de Antilope Canyon, waar we doorheen zijn gevaren. Erg mooi, het water tussen de hoge, rode rotsen werd steeds smaller, en de kapitein moest erg zijn best doen om er tussendoor te sturen. Op het laatst kon je de rotswanden aan beide kanten bijna aanraken en zaten we bijna klem. Vanaf daar zijn we een stuk achteruit teruggevaren, want ook omkeren ging niet omdat het te smal was.

Toen we weer op het open meer kwamen, begon het buiten steeds donkerder te worden en steeds harder te waaien. Vijf minuten voordat we aan wal gingen, begon het ook te regenen. Net op tijd terug!

Daarna nog wat rondkijken in het indianenwinkeltje en wat kouds drinken en toen zijn we weer teruggereden naar Page. Daar hebben we gegeten bij een pizzeria. Voor het eerst hebben we alles opgegeten! (maar we deelden twee pizza's met z'n zessen. Sommige Amerikanen eten zo'n megading echt alleen op!!! Echt bizar hoeveel je mensen ziet eten soms. En wat ze soms als ontbijt eten, daar kunnen wij 2 avonden mee doen!).