We staan bijtijds op en pakken alle zooi weer in. Nog voor
tienen rijden we braaf weg. We willen eerst een stuk gaan rijden, om dan bij de
cracker barrel te ontbijten/brunchen. Als we na een uurtje daar aankomen, staat
er echt een giga rij! Gaan alle Amerikanen op zondag brunchen ofzo?! Alle
schommelstoelen zitten vol mensen en daar omheen staan nog meer mensen. De
medewerker vertelt ons dat de wachttijd meer dan een uur is. Pfff…
Dan maar vast wat verder rijden. De volgende bestemming voor
vandaag is Park Meadows, een groot binnen- en buitenwinkelcentrum ten westen
van Denver. Dat is niet heel ver meer rijden. Het is een punt dat door Emma
verzonnen is. In april al, toen ze zag dat we naar Denver zouden gaan, had de
dame namelijk gevonden dat er een hele winkel is in Denver van haar American
Girl, de mooie pop die zij voor haar verjaardag kreeg en die sindsdien zo’n
beetje heilig is bij haar. Daar moesten we echt heen! Ze heeft het er sindsdien
al maanden over.
Ze moet helaas nog even wachten, want we moeten echt eerst
voedsel in onze magen hebben. Naast de American Girl winkel zit een hele grote
Cheesecake Factory. We besluiten daar een hapje te gaan eten. Alleen is er… je
raadt het al… een wachttijd. Het valt mee, rond de 20 minuten. We krijgen een
beeper mee die ons oproept als er een tafel vrij is. Om de tijd door te komen,
lopen we wat door het winkelcentrum. Dan valt mijn oog op de
Build-A-Bear-winkel. Als Emma dingen voor haar pop krijgt, mogen de jongens wel
een beer maken.
Het is een leuk systeem. Een dame in de winkel legt het voor
ons uit: eerst kies je een knuffel uit. De lege knuffel kun je vervolgens naar
de vulmachine brengen. Daar mag je een hartje pakken voor in je knuffel. Je
kunt ook kiezen voor een geurtje, geluidjes of een echt kloppend hartje. Dan
mag je zelf helpen je knuf te vullen. Alle gekozen dingen gaan er dan in.
Vervolgens registreer je de knuffel, geeft hem of haar een naam en print een
heus geboortecertificaat uit. Kleertjes en accessoires mogen uiteraard ook niet
ontbreken.
Aan de slag dus! Tim is heel beslist: het moet Rubble
worden, zijn lievelingshondje van Paw Patrol. Bas kiest een leuke beer uit. Het
vullen is dan een hele belevenis. Het hartje moet worden opgewarmd, en moet ook
even langs de spierballen voor kracht, op je hart voor liefde en nog meer
‘onzin’, de dame gaat helemaal op in haar rol. De jongens vinden het prachtig. De
knuffels krijgen een kloppend hartje, een geurtje (suikerspin) en een geluidje
mee. Tim kiest voor de echte stem van Rubble, en Bas voor het ademgeluid van
Darth Vader. De knuffels zijn geboren! Die van Tim heet gewoon Rubble, Bas
heeft Darth Bear. Hij krijgt een Darth Vader setje aan en een voetbalsetje voor
afwisseling. Tim gaat voor het normale outfitje van Paw Patrol en een polo. ‘Om
in te slapen’, zegt hij erbij.
De rest loopt vast naar de Cheesecake Factory, want onze
tafel is klaar. Als de knuffels afgerekend zijn (niet te lang naar het bedrag
kijken… jeeeeeuh wat is het duur!!!) lopen wij er ook heen. We eten niet al te
lekker. Ik, Emma en Han hebben iets wat voor french toast moet doorgaan, maar
het is eigenlijk meer zompig dik stokbrood dat half aangebrand is. Dit zijn we
beter gewend!
Emma wordt ongeduldig en krijgt weinig door haar keel. Ze
wil nu heel graag naar de American Girl winkel. Helemaal zenuwachtig wordt ze
er van. Hier heeft ze al zo lang naar uitgekeken! De winkel is super-Amerikaans.
Er lopen allemaal meisjes met hun pop rond, vaak een matching outfit. Als we
net binnenkomen, lopen we tegen een balie op met allemaal mini-kappersstoelen
er op! Daar staan maar liefst twee dames poppen te pimpen. Geweldig!
Ronald boekt voor Emma’s pop Julia een complete spa, kapper,
nagels lakken en oorbellen zetten. Het kind straalt! Een half uur lang kijkt ze
ademloos toe hoe haar pop in de watten gelegd wordt. Inclusief verkleden voor
de spa-behandeling (lees: de pop poetsen en schoonmaken), kapmanteltje,
haarband etc. Compleet over-the-top overdreven natuurlijk, maar wel leuk om
eens mee te maken. Daarna kiest Emma nog een paar kleertjes uit van haar
gespaarde zakgeld. Met een enorme smile zweeft ze stralend weer naar buiten.
Dan rijden we het laatste stuk naar ons hotel, dat middenin
de binnenstad ligt. Ook wel weer eens leuk, na alle natuurlocaties. We chillen
even op de kamers en boeken kaartjes voor de film van 18.55. We hebben toch nog
geen van allen honger na die late brunch. We willen graag nog naar de bioscoop
in Amerika. Het is maar een minuutje of tien lopen naar het grote
bioscoopcomplex. We kiezen voor de film The secret Life of Pets, een tekenfilm
die de kinderen graag willen zien.
Bij de counter kun je heel veel soorten eten en drinken
kopen, zelfs hele pizza’s, hamburgers en kipmaaltijden die je de zaal in kunt
nemen! We kiezen voor twee grote bakken popcorn met losse uitdeelbakjes. Ze
hebben hier alleen zoute, maar je kunt er wel met een kraantje vloeibare boter
in gieten. Bah, dat klinkt goor!! Dat doen we maar niet. De popcorn mag je
trouwens gewoon gaan bijvullen als het op is. In de zaal zien we dat alle
stoelen heel groot en luxe zijn, van die soort leren huiskamerstoelen die
helemaal naar achter kunnen met een uitklapbaar voetenbankje. Je kan ze
bedienen met een knop aan de zijkant. Voor je neus heb je een draaibaar eigen
tafeltje. Wat luxe! We zwiepen allemaal lekker onze beentjes in de lucht.
De film is wel leuk en ook voor de kids goed te volgen. Na
de film lopen we nog wat rond in de binnenstad. Het ziet er gezellig uit, met
overal lichtjes, gezellige terrasjes en veel flanerende mensen. We kiezen voor
een hapje in een restaurant annex kroeg op de hoek bij ons hotel. Dat wordt
goed beoordeeld op yelp. We eten inderdaad goed. Ronald en ik hebben scallops
(sint-jacobs-schelpen) en die zijn heerlijk! Zo lekker, dat ik Gordon Ramsey
bijna hoor roepen: ‘nice sear on the scallops!’.
Als we bijna klaar zijn, begint er een bluesbandje te spelen
in het café. Leuke muziek, alleen de
zanger klinkt alsof hij een decennium tussen een roestige deur in een stal
heeft gehangen. En zo ziet hij er ook wel een beetje uit… Tim gaat met zijn
hoofd op mijn schoot liggen en valt bijna in slaap. Emma heeft last van de
harde muziek en houdt haar handen voor haar oren. Van de kids kan alleen Bas de
muziek nog even waarderen, die zit vrolijk mee te klappen. We rekenen snel af
en lopen de laatste metertjes richting ons hotel, waar de kinderen snel in
slaap vallen. Tot morgen, Denver!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten