Klop... Klop... Klop... Klinkt er op de deur. Met een
slaperig hoofd spring ik uit bed en doe de deur open. Daar staat Emma, helemaal
aangekleed. 'Zijn jullie klaar voor het ontbijt?', vraagt ze. Ik kijk op de
wekker. Oh nee, al half acht geweest! We hebben ons verslapen! Ik ruk de
gordijnen open en roep: 'iedereen opstaan! We moeten weg!' Gelukkig is iedereen
wel gelijk wakker. Ik schiet mijn kleren aan in de badkamer. Op dat moment gaat
mijn wekker. Uurtje te laat gezet!
We haasten ons allemaal en gaan snel nog even wat eten. Dan
halen de mannen de auto's en laden we alle koffers er in. Het is nog een
behoorlijk eind rijden naar het vliegveld en het is flink druk door een
ongeluk. Bij het vliegveld zetten de mannen de rest vast af met alle koffers en
brengen dan de huurauto's weg. We beginnen al goed: drie kwartier vertraging.
Shit. Gaan we weer. De tijd gaat gelukkig snel. Aan boord horen we dat we nog
meer vertraging hebben en een tijd aan de grond moeten staan. Gelukkig hebben
we dit keer een ruime overstaptijd. De vlucht gaat voorspoedig, op wat schudden
en shaken na. De kinderen vermaken zich vooral met films kijken. Ik kijk mijn
film van de heenweg af en lees mijn boek uit. Inmiddels zijn we in New York op
het vliegveld aan het wachten op de volgende vlucht. Het is nog een lange reis
voordat we thuis zijn.
Update: De vlucht van New York naar Dublin is wel op tijd.
Gelukkig maar, want in Dublin hebben we maar twee uur de tijd om alle koffers
op te halen, opnieuw in te checken en opnieuw te boarden. Daar kunnen we geen
vertraging gebruiken! We hebben, dankzij Ronalds superzoekwerk, weer van die mooie
eigen kuipstoelen die helemaal in ligstand kunnen. Dat zit zo superfijn!
Scheelt echt op zo'n lange vlucht, vooral met een slaapvlucht. We kijken nog
wat naar de schermpjes, ik lees mijn boek uit, eten een hapje (ik vind het niet
lekker) en gaan dan allemaal in slaapstand. Veel te snel roept de stewardess om
dat we gaan landen. Klinkt tegenstrijdig, maar we lagen net een paar uurtjes te
slapen en zijn nog moe. Maar goed, uitstappen en haasten maar! Het is nog een
heel gedoe om alle koffers weer op te halen. We moeten ook nog eens in een hele
andere terminal zijn, dus lopen met alle zooi buiten te slepen. Waar het
inmiddels een echt Iers weertje is, regen en grijs dus. Emma moppert: 'zo wordt
de nagellak van mijn pop nat!'. Ja schat, en de rest van ons ook ;)
Na een herhaling van alle veiligheidsmaatregelen zitten we
eindelijk in het ryanair-vliegtuig dat ons van Dublin naar Eindhoven zal
vliegen. Het is wel heel wat anders hoor, die krappe rijtjes van dit vliegtuig
vergeleken met die heerlijke stoelen van de vorige vlucht! Wat raak je dan snel
verwend! We hebben inmiddels ook bedacht dat we volgende keer alles via 1
maatschappij willen vliegen (KLM of alliance), dan hoef je tenminste niet
tussendoor met de koffers te zeulen. We eten nog broodje onderweg, wat echt
totaal chaotisch verloopt. Uiteindelijk heeft Bas na twee keer opnieuw
bestellen nog steeds niet precies wat hij aanwees. Moet je net bij hem zijn.
Gelukkig is deze vlucht heel snel weer voorbij, veel meer dan opstijgen en weer
landen is het niet.
In Eindhoven hebben we al snel onze bagage en zitten alle
koffers snel in de auto's. Wat is de Tessla opeens klein (sorry Ronald!)! En
wat zijn de wegen mini! :) We nemen even afscheid voor een weekje van Gerda en
Han. Dat zal stil zijn na die hele maand met elkaar optrekken!
De Tessla is helaas zo goed als leeg van de heenweg. We
moeten dus eerst nog ergens laden. De meest praktische lader zit in Oosterhout.
Als we er stoppen, blijkt het het parkeerterrein van de mac te zijn. Inmiddels
is het vijf uur in de middag (want acht uur later), en hebben we best trek. We
besluiten er gelik maar onze avondmaaltijd van te maken. We zijn er nu toch. En
het is best een mooie afsluiter van een Amerikavakantie, toch? ;) Het laatste
stukje naar huis is snel voorbij, vooral omdat ik steeds in slaap val en Emma
ook. De jongens zijn op een of andere manier juist heel druk. Thuis laat ik de
kids allemaal even badderen en leg ze daarna lekker op bed. Ze slapen allemaal
binnen een minuut. Ronald haalt nog even de katten op uit het hotel, die gelijk
zowat bovenop me springen :) Gezellig, die spinnekoppen hadden we gemist!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten