We ontbijten vanochtend bijtijds in het zonnetje op onze
picknicktafels. Ronald wast als hij opstaat even zijn (enige) korte
spijkerbroek. Hij verwacht a la Moab dat het binnen twee uur wel droog is.
Helaas voor hem is het weer hier compleet anders, en bij een graadje of 16 in
de ochtend is zijn broek na het ontbijt nog kletsnat. We stoppen dus even in
West Yellowstone zodat hij een extra korte broek kan kopen. (Geen zorgen, hij
zat niet zonder broek in de auto hoor J).
We halen gelijk nog even een geheugenkaartje voor onze camera’s, want de foto’s
gaan hard hier!
Als we in Yellowstone aankomen, is het al rond half 1. Ach
ja, het is ook vakantie hoor. We zijn niet bepaald van die vakantiegangers die
voor dag en dauw de wekker zetten om om zes uur al in het park te staan. Gelukkig
hebben we hier aardig wat dagen en kunnen we het ook wat rustiger aan doen. Bij
het begin van het park worden we direct getrakteerd op uitzicht op een kudde
bizons. Heel leuk, met kleintjes erbij. Natuurlijk moeten we even foto’s maken.
We rijden nu meer richting het midden van Yellowstone, naar het Lake gedeelte.
Er is hier in het park 1 heel groot centraal meer. Daar stoppen we bij het
Thumg Geyser Basin. Ik had gelezen dat dat een mooie korte wandeling is, met
mooie uitzichten op geisers, pools en op het grote blauwe meer.
Helaas is het weer struikelen over de Japanners. Wat een
aparte mensen blijven dat (sorry hoor), echt een bezienswaardigheid an sich.
Boeren en scheten laten is daar blijkbaar compleet normaal, ze kijken helemaal
niet naar anderen maar gooien zich zo voor je foto (of duwen je gewoon opzij)
en bewegen zich altijd voort in kuddes. En ze zijn heel…ehmm… laten we zeggen
bijzonder, aangekleed, van tot tot teen. We kijken onze ogen uit, vooral de
kinderen staan regelmatig met open mond te staren.
Maar goed, we begeven ons tussen de Japanners en wandelen
weer over boardwalks. Het begin lijkt een beetje saai, we zijn al dat gepruttel
en gesis inmiddels al een beetje gewend. Erg he? Maar dan krijgen we een
prachtig uitzicht over het schijnbaar oneindige meer, dat net een of ander
tropisch plaatje lijkt, maar dan met kraters, geisers en andere prachtige
kleuren er voor. Wow… ook weer zo supermooi en bijzonder! De geiserpool stoomt
weer heel hard, lekker warm. Ronald krijgt het idee om zijn sandalen uit te
stomen, want daar zit inmiddels een niet zo’n fris luchtje aan. Het mag niet
veel baten, want die stoom stinkt ook.
We vermaken ons een flinke tijd op deze wandeling en er
worden weer veel foto’s gemaakt, ook door de kinderen. Emma en Tim zijn van
plan een eigen reis-you-tube-channel op te zetten waarin ze hun reis vloggen en
ploggen, dus die zijn erg actief bezig. Bas gaat wat minder vandaag, hij is moe
(slecht geslapen) en heeft hoofdpijn. Hij sjokt met een niet zo’n vrolijk hoofd
achter ons aan.
Inmiddels is het al tegen half 5 als we bij de auto
aankomen. We besluiten naar Grant Village te rijden. Daar stoppen we even snel
bij het visitor center, waar ik een coin koop voor mijn verzameling. Een paar
jaar geleden heb ik een verzamelboekje gekocht voor de munten die je bij elk
nationaal park kan kopen. Jaja, ik weet het. Heel nerderig. Maar ik vind het
leuk J
Ik heb er inmiddels al best veel, alleen die van Grand Teton was ik vergeten.
Daar hebben ze gelukkig wel een pin van bij dit visitor center, dus die neem ik
dan maar mee. Heb ik toch iets.
We hebben inmiddels al best trek gekregen. In de buurt
zitten twee parkrestaurantjes, dus we lopen naar eentje toe, de Lake Site
Lodge. Daar eten we een oosterse hap, ook weleens lekker ter afwisseling. Bas
werkt er anderhalf portie kippenpootjes naar binnen en voelt zich dan gelukkig
weer beter. Hij krijgt helemaal energie en roept gelijk dat hij bergen wil
beklimmen. Komt dat even mooi uit, want na het eten willen we nog een trail
doen, naar de fairy falls watervallen en onderweg een helling opklimmen. We
hebben gelezen dat we vanaf daar een mooi uitzicht over Grand Prismatic Spring
hebben, dat mooie meer van gisteren met al die kleuren.
Als we klaar met eten zijn, zien we weer een hele buslading
Japanners aankomen. Emma en ik schieten overeind en rennen snel naar de wc’s om
de horde voor te zijn. Beter nog even hier gaan, dan in een van die smerige
gaten in de grond in de rest van het park. Daarna gaan we snel weer naar de auto en
stellen de fairy falls trail in op de navigatie. Het is een half uurtje rijden,
maar wanneer tommie roept dat we er zijn, zien we alleen een groot hek staan
met een bord dat de area closed is L
Het hele gebied blijkt afgesloten te zijn. Wat jammer!
Plan B dan maar. Vlakbij is het lower geyser basin, ook een
boardwalks. Tot nu toe vonden we die boardwalks allemaal heel leuk om te doen. Yellowstone
is ook echt een leuk park voor kinderen, want de meeste trails zijn makkelijk
en er is heel veel actie te zien. Ook op deze wandeling weer. Het licht is nu,
in de avond prachtig en alles ziet er nog geheimzinniger en spannender uit dan
in de volle zon. Er zijn weer heel veel stoomwolken, pruttelpoeltjes,
spuitgaten en stoompjes met mooie kleuren te zien. Achterin de trail is ook een
geiser die met heel veel herrie hele grote stoomwolken door rotsen blaast. Tim
vindt die heel leuk. Hele grote scheten, vindt hij.
Dan zien we rechts boven ons opeens heel veel water omhoog
spuiten. We lopen er snel naar toe. We komen in een gebied met twee hele
actieve geisers bij elkaar, die allebei volop aan het uitbarsten zijn. De
boardwalk brengt ons er vlak voor. Het is gewoon een beetje eng, zo hard komt
soms het spuitende water op je af. Soms spuit hij opeens zo hard, dat het
kokende water vlak voor je voeten terecht komt. We blijven een tijd staan kijken,
wat een voorstelling! Het is echt heel indrukwekkend. Nog eens extra, omdat de
zon hele grote schaduwen maakt en alles al een beetje schemerig wordt.
Na een flinke tijd naar al die actie gekeken te hebben,
lopen we terug naar de auto. Ik en de kids gaan vast zitten, maar waar blijft
Gerda nou? We kijken achterom, en zien haar zo het portier openrukken van een
hele andere auto. Ze komt lachend bij ons terug. ‘Die Japanner schrok zich rot,
ik dacht dat jullie het waren!’, lacht ze. Was oma toch bijna meegenomen naar
Japan J Het
is inmiddels acht uur, dus we rijden weer richting campground. Onderweg zien we
weer allemaal auto’s langs de kant staan. Daar is vast wild gespot! We stappen
uit, en zien wat hertjes staan. Natuurlijk spelen we enthousiast toeristje mee
en maken we ook wat foto’s. Dan rijden we snel door en leggen de kids op bed.
Morgen alweer hier weg. Wat we niet erg vinden, want de plek
is leuk en het park prachtig, maar de matrassen zijn van die hele dunne dingen
met plastic er over, dus we worden elke ochtend wakker met flinke rugpijn.
Verwende krengen he! (ik geef het direct toe, ik ben echt geen kampeerder. En
we hebben nog wel cabins!) Hierna slapen we net boven de noordingang van
Yellowstone, zodat we de andere kant van het nationale park kunnen bekijken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten