Gelukkig is het een betere nacht voor iedereen. We staan een
stuk frisser op. Blijkbaar wen je ook snel aan snelweggeluiden. Inpakken en
wegwezen nu! We krijgen bijna routine, het gaat steeds sneller. De grootste
auto wordt nog even volgetankt. We hebben een 5-zitter en een 7-zitter, en die
7-zitter gebruiken we met zijn allen voor de daguitjes. Als we dan gaan
verhuizen naar een andere verblijfplaats gebruiken we weer twee auto’s. Is ook
wel nodig met alle bagage. We hebben bijvoorbeeld zeven slaapzakken, die we
komende nacht voor het eerst nodig zullen hebben.
We rijden eerst een uur het Grand Teton park in. Gisteren
vertelde een mevrouw ons dat je daar in de Jackson Lodge goed kunt ontbijten
met een prachtig uitzicht over de Tetons. Als we daar aankomen, is het ontbijt
net gestopt. Voor de lunch is het weer te vroeg. Er naast in een ander zaaltje
is wel een mogelijkheid om wat te eten, maar dan zonder uitzicht. Hmm, dan dat
maar. Het blijkt verrassend lekker, ik eet een lekkere verse wrap met kip en
groenten. En een heerlijke shake met huckleberry, een soort braam, blijkbaar.
We maken buiten nog wat foto’s van het uitzichtpunt en
worden daar voor het eerst deze vakantie geconfronteerd met het begrip ‘Japanse
toerist’. Met busladingen stromen ze de bus uit, compleet aangekleed van grote
teen tot hoogste haarwortel, regelmatig met handschoenen tot aan hun schouders,
parapluutjes tegen de zon en soms mondkapjes op. Ze verdringen zich voor het
uitzichtpunt waar jij net een foto van aan het maken bent, gaan met minstens
twee mensen er recht voor staan, maken wat foto’s waar ze altijd zelf op staan
en rennen dan weer richting bus. Zo, dit park is ook weer bezocht.
Voor ons is het tijd om richting Yellowstone te rijden. Dat
is nog maar een korte rit vanaf waar we eten, want Grand Teton en Yellowstone
zitten zo’n beetje aan elkaar vast. De natuur verandert drastisch als we de
parkgrens overgaan. Weg zijn de besneeuwde bergtoppen, we rijden nu door bergen
vol bomen, langs diepe kloven en snelstromende rivieren. Ook al zo mooi! Op weg
naar onze camping rijden we langs Upper Geyser Basin, waar we uitstappen. Daar
bevinden zich heel veel geisers, waaronder de beroemde Old Faithful. Deze geiser
barst zo regelmatig uit, dat de parkrangers redelijk precies kunnen voorspellen
wanneer de uitbarsting gaat zijn. Meestal na zo’n anderhalf uur. Dat willen we
natuurlijk zien!
We schuiven aan bij de vele bankjes die in een halve cirkel
om de geiser heen staan. Als we een tijdje wachten en kijken naar de vast
voorpruttelende geiser, begint het opeens keihard te onweren. De regen valt met
bakken naar beneden, en er komt zelfs harde hagel mee. We zetten een sprint in
en rennen de eerste de beste ruimte in die we zien. Dat is de Old Faithful Inn,
een lodge. Daar schuilen we een tijdje. Na een minuut of twintig is het weer
droog, en gaan we, met heel veel andere toeristen, weer op de bankjes af.
Volgens de aanwezige ranger zal het nog zo’n half uur duren voordat de oude
betrouwbare weer zijn kunsten vertoont. Dan maar even wachten.
Net op het moment dat de geiser wat meer begint te rommelen
en er ook een beetje water gaat pruttelen, begint het weer te regenen. Nee he!
Iedereen kijkt elkaar vertwijfeld aan. Weer schuilen? We besluiten even af te
wachten en na een paar minuten is het gelukkig weer droog. Inmiddels hebben
Ronald en Han bijna ruzie met een Amerikaan, die in de laatste minuut pal voor
onze neus gaat zitten. Omdat hij daar recht op heeft. Zennnnnn…. Negeren die
hap! We photoshoppen hem eventueel wel uit de foto’s.
Dan krijgt Old Faithful er toch zin in. Met een enorme
kracht spuit er opeens water zo hard de lucht in, dat de hele lucht trilt,
suist en zoemt. Wel een meter of dertig! Het is echt een heel gaaf en bijzonder
gezicht! Het water verandert in stoom, echt een enorme stoomwolk. De geiser
blijft dik drie minuten zich uitsloven. Dit was toch echt wel het wachten
waard! We maken allemaal een hoop foto’s, ook de kinderen, die dit ook wel spectaculair
vinden.
Na de geweldshow van de oude betrouwbare schieten de meeste
toeristen (hallo Japan!) overeind en rennen bijna richting de bruggetjes, vanaf
waar je een rondje kunt wandelen om nog meer geisers heen. Wij besluiten even
te wachten. We drinken even wat in de Inn, de kids eten een ijsje en de
volwassenen een bagel met ei en kaas. Als de mensen zich weer gaan opstellen
rond de geiser, grijpen wij onze kans. We lopen een rustige wandeling over de
bruggetjes en het wandelpad. Als we bij de achterkant van Old Faithful zijn,
geeft deze toevallig nog een keer zijn show weg. Natuurlijk blijven we even
kijken naar dit natuurgeweld.
We lopen verder langs meerdere borrelende putjes, sissende
stroompjes en prachtig gekleurde diepe gaten in de grond. Het is echt een
prachtig gezicht, heel bijzonder. We maken nog een hoop foto’s en duiken dan de
auto weer in. Inmiddels is het al bijna zes uur en we moeten nog naar onze
campground.
Via een hele mooie route met nog veel meer gebruis en
geborrel op de achtergrond rijden we het park aan de westkant weer uit. Onze
campground, een KOA-camping, ligt net buiten het park bij het dorpje West
Yellowstone. We hebben daar cabins gehuurd. Het blijken twee schattige houten
blokhutjes met een (smal) tweepersoonsbed in de kamer en een kinderkamer met
dubbel stapelbed en 1 bed er boven. In het dorpje eten we wat (lekker) en
daarna maken we de bedden op voor de kinderen met onze slaapzakken. We hadden
ons voorbereid op kou, maar het is erg heet in de huisjes. Op het moment dat ik
dit typ, staan de ramen (met horren) open, maar erg koel wordt het toch niet.
Terwijl het hier ’s nachts tegen het vriespunt kan zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten