Een reisdagje vandaag. Ronald haalt eerst drie doosjes met
pancakes bij het tentje en gaat dan zelf met de kids vroeg daar eten. Gerda,
Han en ik pakken alle spullen weer in en mesten even het huisje uit. De
slaapzakken en goedkope kussens, die we achteraf in dit huisje niet eens nodig
hadden, laten we achter. Die gaan naar een goed doel, hebben de medewerkers ons
verzekerd. Wij eten bij het huisje de pancakes, weer lekker in de zon bij de
picknicktafels.
Rond 11 uur komen Ronald en de kinderen terug van het
zwemmen. De kids vinden het erg jammer om hier weer weg te gaan. We rijden in
een uurtje naar onze tussenstopbestemming: the Mammoth Site in Hot Springs.
Hier is meer dan 26.000 jaar geleden een warm meertje geweest met een gladde
oever. Zo glad, dat er allerlei dieren die kwamen drinken ingekukeld zijn en
niet meer uit konden. Waaronder een heleboel mammoets. Omdat er lagen aarde op
zijn gekomen en toen gras is gaan groeien, zag het er de laatste duizenden
jaren uit als een gewone heuvel. Tot een zekere man het land kocht en er huizen
op wilde bouwen. Bij het graven stuitten ze al snel op grote botten. De man
verkocht het land (voor de inkoopprijs) terug aan onderzoekers. Die hebben de
site afgesloten met een gebouw er omheen en zijn tegenwoordig nog steeds bezig
de grond te onderzoeken. Elke dag doen ze nog steeds vondsten.
Wij willen die botten en mammoeten wel eens met eigen ogen
zien. We boeken een rondleiding. Eerst zien we een film over het ontstaan van
de vindplek. Dan begint de rondleiding. We krijgen allemaal een soort ketting
met oortjes om, waardoor we de stem van de gids harder kunnen horen. Onze gids
blijkt een jochie van een jaar of tien (ze doen ook aan jeugdprogramma’s in de
zomervakantie), die het hele verhaal achter elkaar er doorheen ratelt. Wel heel
knap hoor, wat hij allemaal weet. Het gaat alleen veel te snel, want we krijgen
amper tijd om alles te bekijken en rennen zowat langs de opgravingen. Gelukkig
krijgen we na afloop de tijd om het rustiger te bekijken.
We mogen ook een kijkje nemen in het lab (door twee ramen)
en in het museum. Tim vindt het allemaal heel interessant. Ik moet alle bordjes
voor hem voorlezen en hij rust niet, tot hij echt alles uitgebreid bekeken
heeft. ‘Het is echt superleuk!’, roept hij enthousiast. We maken nog een paar
foto’s en gaan dan weer richting auto. Buiten is het inmiddels weer flink heet,
dus we duiken snel de airco in. Op naar Scottsbluff, onze eindbestemming.
Na een tijdje rijden hebben we allemaal honger. Bas wil heel
graag bij de McDonalds een hapje eten. Vooruit dan maar, we voeren het in in de
navigatie. De eerstvolgende blijkt nog vijftig minuten rijden. We rijden
behoorlijk in the middle of nowhere op een vrij saaie weg en komen verder niks
tegen. We rammelen dan ook flink als we eindelijk bij de Mac aankomen. Daar
eten we even snel een burgertje of wat nuggets en rijden weer verder.
Ronald en ik ontdekken dat we langs Carhenge komen, wat een
aardige stop zou moeten zijn. We stoppen er dus ook even. Langs de rest van de
route is echt niks boeiends te zien, dus we zijn wel even toe aan wat
afwisseling. Carhenge is een grappig ding. Ze hebben daar Stonehenge nagemaakt
met autowrakken. Slaat natuurlijk nergens op, maar het is wel leuk om te zien
en doorheen te wandelen. Er is nog meer ‘kunst’ van auto’s te zien. Bas vindt
het erg leuk en wil alles uitgebreid bekijken.
Daarna rijden we snel door naar ons hotel, Holiday Inn
Express in Scottsbluff. Niks bijzonders, maar dat geeft niet. Het is alleen een
overnachtingsplek. We eten een hapje bij een Aziatisch restaurant verderop. Het
smaakt ons allemaal goed, en het personeel (Indonesiërs) is erg vriendelijk.
Een heleboel gelukskoekjes en praatjes verder keren we terug naar ons hotel.
Tim en Emma ‘logeren’ vannacht samen bij opa en oma, eens kijken hoe dat gaat…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten