We waren van plan om wat uit te slapen en dan in het
appartement te ontbijten, omdat de kids het ontbijt in het hotel niks vonden
gisteren. We worden echter allemaal bijtijds wakker, dus nemen toch maar een
kijkje bij het ontbijt. Ronald, Gerda en Han zijn al eerder gegaan. Als ik met
Emma, Bas en Tim aankom, vertellen ze ons dat het brood op is. En in plaats van
worstjes zijn er dit keer gebakken aardappeltjes. Echt helemaal niks wat de
kids lusten dus. Zelfs Emma haakt af, en dat wil wat zeggen, want die lust
bijna alles. Ronald stelt voor om met Emma samen even wat boodschapjes te doen,
zodat ze toch wat te eten hebben.
De dame in de keuken komt nog wel met een soort zachte
eiersoufleetjes aan voor mij en Gerda, zonder bacon. Die zijn best smakelijk.
Daarna gaan we weer lekker in het zonnetje op de schommelstoelen zitten. Wat
een heerlijk hotelletje is dit toch! Wel jammer van het ontbijt, maar goed, dat
is gratis dus we zeuren niet. Maar de locatie en kleinschaligheid zijn perfect.
En de kamers, bedden etc zijn ook heel fijn. Aanradertje! Maar helaas moeten we
weer weg. En we weten nog steeds niet goed waarheen.
We pakken even de spullen in de auto en rijden naar het
stadje, waar we wel telefoonverbinding hebben. Ronald belt naar de Andlers Inn
in Cody, het alternatief dat booking ons mailde. Daar vertellen ze ons dat de
ranch ons daarheen heeft overgeboekt en de drie kamers klaarstonden voor twee
nachten, no worries. Ze noemt wel een andere familienaam, dus het blijft toch
een beetje vaag. Niet geheel gerustgesteld rijden we verder, Yellowstone weer
in.
Tot we in een kleine file terechtkomen in Yellowstone. Niet
veroorzaakt door Japanners dit keer, maar door bizons! Er staat een enorme
kudde aan beide kanten van de weg te grazen en die gevaartes lopen steeds de
weg op! Het is wel een heel gaaf gezicht. We blijven een tijdje (min of meer
noodgedwongen) staan en maken foto’s. Als ik de bizons weer eens gezien heb,
lees ik nog even lekker verder in mijn i-reader (een boek van Judith Visser,
aanradertje!). Na een tijdje kunnen we weer rijden. De rest van de weg door het
park verloopt snel en zonder oponthoud.
We verlaten Yellowstone voor de laatste keer deze vakantie. Ook
buiten het park is de omgeving erg mooi. We rijden door het Shoshone National
Forest, waar we heel hoog de bergen in gaan via allerlei haarspeltbochten. We
stoppen onderweg een paar keer voor een foto. Om een uurtje of vier komen we in
Cody aan. Op de kaart leek het dicht bij elkaar, maar door al die bergweggetjes
duurt het toch flink lang. Het hotel waar we in overgeboekt zijn, blijkt een
groezelig, oud, beetje aftands ding aan de grote drukke weg. He bah! Dit valt
zo onwijs tegen bij die leuke vakantiehuisjes die ik al in januari had
uitgezocht! L
De tranen staan gewoon in mijn ogen als ik het zie. Echt niet leuk!
Bij binnenkomst blijkt ook nog eens dat we niet drie kamers
hebben, maar slechts twee. Het is niet anders, vertelt de eigenaresse, de hele
stad zit vol en ze hebben in ieder geval iets kunnen regelen. Met het beeld van
de buitenkant van dit hotel in onze hoofden, verwachten we afgetrapte, kleine,
donkere kamers helemaal volgepropt met extra bedden. Als we even in de kamers
gaan kijken, valt dat wel mee. Ze zijn in ieder geval heel schoon, en best
ruim. Met twee grote queenbedden per kamer. We hebben wel een stuk kleiner
gehad. Het is alleen heel erg gehorig, maar goed. We zitten veilig en kunnen
ergens slapen.
Als we weer bij de receptie zijn om de papieren te tekenen,
staat er op dat het voor een nacht is. Ehmmm… we hadden twee nachten geboekt?
De dame belt met onze ranch op en ja, ze hebben zich vergist. Maar helaas
kunnen ze ons geen extra nacht bieden. Als we om ons heen kijken, vinden we dat
stiekem helemaal niet zo erg. Dit is niet echt een plek waar je langer wil
verblijven… Ronald belt met ons hotel van overmorgen, een nette Best Western in
Sheridan. Daar kunnen we best een nachtje eerder komen, vertellen ze daar.
Mooi, opgelost. We blijven een dagje korter in Cody. Wel jammer van het leuke
wildweststadje, maar het zij zo.
We brengen wat overnachtingsspullen bij de hotelkamer en
lopen de hoofstraat in. We willen vroeg gaan eten, zodat de kinderen, en zeker
Emma die nog niet fit is en oorpijn heeft, vroeg naar bed kunnen. We belanden
bij een steakhouse, waar we allemaal heel lekker eten. Emma werkt weer een
reusachtige steak naar binnen, volgens haar ‘de lekkerste steak ooit!’ (alweer J). Daarna gaan we snel
weer naar de kamers, waar de kids al voor achten slapen. Een vroegterecord deze
vakantie!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten