Dag 18 – Dinsdag 2 augustus

Het zonnetje schijnt ons weer tegemoet als we onze ogen opendoen. Wat hebben we toch geboft met het weer! In deze omgeving is het vaak grillig en fris, maar wij hebben elke dag weer stralend warm weer! Op heel af en toe een buitje na dan. We ontbijten weer even in het zonnetje aan de picknicktafels. Het is een restjes-ontbijt, en de kids eten er niet zo best van.

Ronald haalt nog even koffie in het stadje en daarna rijden we Yellowstone weer in. Vandaag gaan we richting het noorden, want de komende twee dagen slapen we in een klein hotelletje aan de noordingang van het park. We willen eerst het Norris Geyser Basin bekijken, waar de oudste geisers van het park te vinden zijn. Helaas, het is weer onwijs druk in Yellowstone en de parkeerplaats is vol. Afgesloten. Balen!! Het staat weer vol met tourbussen, ongetwijfeld van de Aziatische tourgroepen die we steeds overal zien.

We besluiten door te rijden naar ons volgende stoppunt, Mammoth Springs. Alleen rijdt het niet erg door, want er zijn veel werkzaamheden op de weg. Han moet ook nog eens nodig plassen, maar er is nergens een wc te bekennen en we mogen ook niet stoppen. Dan neemt Gerda contact met ons op: ‘Tim is aan het spugen!’. Oh nee!! Heel af en toe heeft hij last van reisziekte, en nu met het weinige eten en alle bochten en hobbels op de weg gaat het niet goed.

Gelukkig zijn de werkwerkzaamheden iets verderop voorbij en zien we toevallig bijna direct een parkeerplaats met een toilet. We stoppen natuurlijk gelijk. Ik poets Tim wat op met natte doekjes en maak zijn stoel schoon. Hij krijgt gelijk een reistabletje en een spuugzakje. Gelukkig voelt hij zich al gelijk weer wat beter. Hij doet er verder nooit moeilijk over, het is er uit en het is klaar. Bas heeft wel lichte paniek voor zijn broertje en legt hem wat regels op. Niet lezen of op de i-pad bij bochtige wegen, bijvoorbeeld. Ik ga nog even met de kids naar het toilet en maak gelijk een foto van het bord dat we steeds tegenkomen: verboden te hurken op de wc J

Even later zijn we weer op weg naar Mammoth Springs. Alleen is het weer heel erg druk, de parkeerplaatsen zijn overvol. Han vindt een plekje op de vierde parkeerplaats, maar Ronald, ik en Emma moeten nog een heel stuk omhoog de berg op rijden voor de volgende parkeerplaats. We lopen een stuk naar beneden richting de anderen, als we iets aparts in de bosjes zien. Het is knaloranje, wat voor dier zou dat zijn? We staan even te gluren, en dan zegt Ronald: ‘Is dat niet de opblaas-Nemo van Gerda?’ We schieten in de lach, inderdaad! Wat een apart wild!

Gerda, Han en de boys staan ons bij het wandelpad op te wachten. ‘We zijn Nemo kwijtgeraakt, die waaide zo uit de auto”, vertelt Han. Ja, dat zagen we J We beginnen de wandeling, weer op steigers, richting een uitzichtpunt. Het is hier weer erg mooi, heel anders dan in de rest van het park, met veel hogere en ruigere bergen. Maar ook weer heel bijzonder. We lopen nog verder, en zien dan de Mammoth Springs. Een soort watervalletjes met veel wit gesteente er omheen, die steeds van een soort terrasjes naar beneden vallen. Echt bijzonder weer! Het lijkt net een laag sneeuw met stroompjes smeltend water die er van af druipen.

We blijven een tijdje staan kijken, maar de kids willen op een gegeven moment weg. Bas heeft honger, Tim is een beetje suffig van het reistabletje en ook leeg en Emma heeft het heet. Het is inmiddels ook behoorlijk heet geworden, een graadje of 33. We besluiten de wandeling naar beneden niet meer te doen, maar eerst even naar een restaurantje in het dal onder ons te rijden. Dan zien we daarna wel weer verder of iedereen weer een beetje fit is.

Na een klein hapje en een groot drankje in het (overvolle) dal, willen we nog wel meer van die waterterrassen zien. Vlakbij is een parkeerplaats, waar je een kort pad kan volgen naar een ander deel van de Mammoth Springs. We gaan daar nog even kijken en foto’s maken. De jongens zeggen zelfs: ‘Was dit het maar? Gaan we niet verder klimmen?’. Maar het is zo druk in dit deel van het park, dat we het mooi vinden voor vandaag. Op naar ons hotel!

Op de weg terug naar de auto zien we nog wat hertjes rondhuppelen. Ik wil ook nog even een poging ‘saving Nemo’ doen, maar onze oranje vis blijkt vlak naast een geiser te liggen waar af en toe een vervaarlijk sissende stoomwolk uitkomt. Hmmm, toch maar beter niet. Sorry, Nemo! We nemen nog wel even een foto ter afscheid. Ik ben benieuwd hoeveel toeristen bij de opblaasvis zullen gaan staan staren, zoekend of het misschien een spannend wild dier is.

Het is nog maar een kort stukje naar ons hotel, dat prachtig op een berghelling ligt. Ook lekker rustig, buiten het plaatsje Gardiner. Het hotel heet de Yellowstone Basin Inn en is kleinschalig, maar 14 kamers. We hebben een zijstukje van het hotel ter beschikking, een appartement met drie slaapkamers, twee badkamers en een speelkamer. De kids vinden het er gelijk fijn en relaxen wat op de lekkere bank. Emma heeft, na wat twijfelen, zichzelf de eenpersoonskamer toegeëigend en trekt zich even terug met netflix en een koptelefoon. Gerda en ik gaan op het gedeelde terras zitten op een schommelstoel in het zonnetje.

Al snel is het opeens al over zevenen. De medewerkster van het hotel geeft ons wat tips over lokale restaurantjes en we kiezen voor de snelle optie. Het blijkt een klein burgertentje met buiten picknicktafels in de zon en een klein speeltuintje met uitzicht op de hoge bergen. Een fijn plekje, lekker rustig na alle drukte van het park en het vorige stadje. De kinderen duiken gelijk op de schommels en worden lekker zanderig. Als we ons burgertje op hebben en Ronald wat boodschappen heeft gedaan, spoelen we de kids nog even af in bad en nu liggen ze lekker te slapen. Morgen onze laatste echte dag in Yellowstone.